پژوهش در پزشکی

  سابقه و هدف: شواهد زیادی‌ نشان‌ می‌دهد که‌ قشر اوربیتوفرونتال‌ از مکان‌های‌ مغزی‌ است که احتمالا در پردازش‌ اطلاعات‌ مربوط‌ به‌ حافظه‌ فضایی در طی‌ موقعیت های مختلف هیجانی‌ دخیل می‌باشد. بر این اساس هدف‌ این‌ تحقیق‌، تعیین‌ نقش‌ قشراوربیتوفرونتال‌ در فرایند حافظه‌ فضایی‌ در موقعیت‌ تاریک‌ و روشن‌ در یادگیری‌ احترازی‌ مکانی‌ در وضعیت‌چرخشی‌ می‌باشد.

  مواد و روشها : در این مطالعه از موش‌های‌ نر نژاد لانگ‌ ایوانز( Long-Evans ) با وزن‌ 280 تا320 گرم‌ استفاده‌ شد. ابتدا به‌ صورت‌ دو طرفه‌ روی‌ ناحیه‌ مزبور کانول‌ راهنما قرار داده‌ شد. یک‌ هفته‌ بعد، موش‌ تحت‌ یادگیری‌ فضایی‌ مدل‌احترازی‌ مکانی‌ و در موقعیت‌ تاریک‌ و روشن‌ و در وضعیت‌ چرخشی‌ (صفحه‌ مدور توسط‌ یک‌ الکتروموتور تعبیه‌شده‌ با سرعت‌ 1دور در دقیقه‌ در حال‌ چرخیدن‌ بود) آموزش‌ داده‌ شد. در طی‌ آموزش‌ (30 دقیقه‌) حیوان‌ یاد می‌گرفت‌ که‌ با کمک‌ حس‌های‌ بویایی‌، لامسه‌ و بینایی‌ و اشیاء اطراف‌ و کف‌، مکان‌ دریافت‌ شوک‌ (ناحیه‌ منع‌ شده‌) راشناسایی‌ کند و از ورود به‌ آن‌ خودداری‌ کند. 60 دقیقه‌ قبل‌، بلافاصله‌ بعد از آموزش‌ و 60 دقیقه‌ قبل‌ از تست‌ بخاطرآوری‌، تترودوتوکسین‌ (5 نانوگرم‌ در 6/0 میکرولیتر به‌ ازاء هر طرف‌) یا سالین‌ به‌ صورت‌ دو طرفه‌ در جهت‌ غیر فعال‌سازی‌ به‌ داخل‌ ناحیه‌ فوق‌ تزریق‌ شد. 24 ساعت‌ بعد از آموزش‌، میزان‌ حافظه‌ فضایی‌ موش‌ برای‌ احتراز کردن‌ از مکان‌ شوک‌ ارزیابی‌ شد. این‌ ارزیابی‌ در یک‌ دوره‌ 30 دقیقه‌ای‌ با کمک‌ دو ملاک‌ مدت‌ زمانی‌ که‌ طول‌ می‌کشید تاحیوان‌ برای‌ بار اول‌ وارد ناحیه‌ منع‌ شده‌ (شوک‌) شود و تعداد دفعات‌ ورود به‌ ناحیه‌ منع‌ شده‌ اندازه‌گیری‌ شد.

  یافته‌ها: نتایج‌ نشان‌ می‌دهد که‌ تزریق‌ تترودوتوکسین‌ 60 دقیقه‌ قبل‌ از آموزش‌ و بلافاصله‌ بعد از آموزش‌ به‌ ترتیب‌اکتساب‌ یادگیری‌ و تثبیت‌ اطلاعات‌ تازه‌ آموخته‌ شده‌ فضایی‌ را در موقعیت‌ تاریک‌ و روشن‌ به‌ طور معنی‌ داری‌ کاهش‌می‌دهد (01/0 p< ). این‌ تزریق‌ قبل‌ از تست‌ بخاطرآوری‌ تاثیر معنی‌ داری‌ نداشت‌.

  نتیجه‌گیری و توصیه‌ها : یافته‌های‌ فوق‌ نشان‌ می‌دهد که‌ قشر اوربیتوفرونتال‌ نقش‌ مهمی‌ در اکتساب‌ و تثبیت‌ ذخیره‌ اطلاعات‌تازه‌ آموخته‌ شده‌ فضایی‌ در موقعیت‌ تاریک‌ و روشن‌ و وضعیت‌ چرخشی‌ دارد .