جلد 37، شماره 1 - ( 2-1392 )
جلد 37 شماره 1 صفحات 46-41 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Asad PourPiranfar M. Evaluation of overnight O2 therapy on QT dispersion in patients with chronic heart failure. Research in Medicine 2013; 37 (1) :41-46
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-1150-fa.html
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-1150-fa.html
اسد پورپیرانفر محمد. بررسی تاثیر اکسیژن درمانی شبانه بر روی QT dispersion در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلب. پژوهش در پزشکی. 1392; 37 (1) :41-46
گروه قلب و عروق، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ، drpiranfar@yahoo.com
چکیده: (8631 مشاهده)
سابقه و هدف: هایپوکسی شبانه یکی از عوامل قوی در بالا بردن احتمال مرگ و میر در بیماران دچار نارسایی مزمن قلبی(CHF) و با افزایش بروز آریتمی های بطنی و دهلیزی همراه است. QT dispersion(QTd) معیاری برای بررسی عملکرد قلب است و افزایش آن نشان دهنده احتمال بروز آریتمی بطنی و مرگ ناگهانی است. با توجه به تناقضات درمورد تاثیر اکسیژن درمانی شبانه (NOT) و کاستی‌های تحقیقات قبلی در این مطالعه تاثیر اکسیژن درمانی شبانه (NOT) بر عملکرد الکتروفیزیولوژیک قلب و QTd در بیماران دچار CHF بررسی شد.
روش بررسی: در تحقیق با طراحی کارآزمایی بالینی روی 54 بیمار دچار CHF (40% ≥EF) تحت NOT قرار گرفتند. قبل و پس از درمان، توسط الکتروکاردیوگرافی میزان QTd محاسبه شد. در نهایت مقدار QTd قبل و پس از درمان با استفاده از آزمون t زوجی مقایسه گردید.
یافته‌ها: مقدار QTd قبل از اکسیژن درمانی، msec2/18 ± 3/56 و پس از اکسیژن درمانی، msec17 ± 3/46 به دست آمد و مشاهده گردید که اختلاف در مقدار QTd در دو حالت اندازه گیری، از نظر آماری معنی‌دار است (001/0 = p).
نتیجه‌گیری: به نظر می رسد NOT در بیماران دچار CHF می تواند باعث کاهش مقدار QTd شود و در نتیجه می تواند احتمال بروز آریتمی های بطنی و مرگ ناگهانی را کمتر کند. البته مکانیسم‌های اثر این روش درمانی بدرستی مشخص نیست و برای شناخت آنها نیاز به انجام یک کارآزمایی بالینی کامل می‌باشد.
روش بررسی: در تحقیق با طراحی کارآزمایی بالینی روی 54 بیمار دچار CHF (40% ≥EF) تحت NOT قرار گرفتند. قبل و پس از درمان، توسط الکتروکاردیوگرافی میزان QTd محاسبه شد. در نهایت مقدار QTd قبل و پس از درمان با استفاده از آزمون t زوجی مقایسه گردید.
یافته‌ها: مقدار QTd قبل از اکسیژن درمانی، msec2/18 ± 3/56 و پس از اکسیژن درمانی، msec17 ± 3/46 به دست آمد و مشاهده گردید که اختلاف در مقدار QTd در دو حالت اندازه گیری، از نظر آماری معنی‌دار است (001/0 = p).
نتیجه‌گیری: به نظر می رسد NOT در بیماران دچار CHF می تواند باعث کاهش مقدار QTd شود و در نتیجه می تواند احتمال بروز آریتمی های بطنی و مرگ ناگهانی را کمتر کند. البته مکانیسم‌های اثر این روش درمانی بدرستی مشخص نیست و برای شناخت آنها نیاز به انجام یک کارآزمایی بالینی کامل می‌باشد.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
قلب و عروق
دریافت: 1392/4/26 | پذیرش: 1396/9/25 | انتشار: 1396/9/25
دریافت: 1392/4/26 | پذیرش: 1396/9/25 | انتشار: 1396/9/25
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This Journal is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License | Research in Medicine
Designed & Developed by : Yektaweb