جلد 36، شماره 1 - ( 4-1391 )                   جلد 36 شماره 1 صفحات 62-58 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Mozaffar M, Ali K, Najdsepas H, JadbabaiMoghadam A N, Zirakzadeh H. Polyurethane compared with polytetrafluoroethylene (PTFE) vascular access graft: patency rate and complications in hemodialysis patients . Research in Medicine 2012; 36 (1) :58-62
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-1012-fa.html
مظفر محمد، کاویانی علی، نجد سپاس حسین، جدبابایی مقدم امیرناصرالدین، زیرک زاده هاتف. مقایسه میزان کارایی و عوارض گرافت‌های عروقی پلی‌یورتان و پلی‌تترافلورواتیلن در بیماران نیازمند همودیالیز مزمن . پژوهش در پزشکی. 1391; 36 (1) :58-62

URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-1012-fa.html


مرکز تحقیقات جراحی عروق و تروما، بیمارستان شهدای تجریش، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ، Htfzrk@yahoo.com
چکیده:   (12744 مشاهده)
چکیده سابقه و هدف: با توجه به نیاز20% از بیماران دیالیزی به گرافت شریانی- وریدی به عنوان تنها روش دستیابی جهت همودیالیز و اهمیت موفقیت گرافت‌های پلی تترافلورواتیلن(PTFE) و پلی یورتان جهت تعبیه دسترسی عروقی در بیماران دیالیزی و وجود تحقیقات محدود درباره مقایسه این گرافت‌ها، این پژوهش در بیماران بیمارستان شهدای تجریش به منظورمقایسه میزان کارایی و عوارض این دو نوع گرافت انجام گرفت. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده، 60 بیمار به دو گروه 30 نفری تقسیم شدند. در نیمی از گروه اول، گرافت پلی یورتانی با موقعیت مستقیم در بازوی غیر غالب تعبیه شد و در نیمه بعدی، گرافت PTFE مورد استفاده قرار گرفت. در گروه دوم، در نیمی از بیماران گرافت پلی یورتانی با موقعیتی لوپی ران راست تعبیه شد و در بقیه گرافت PTFE با شرایط مشابه مورد استفاده قرار گرفت. در هر گروه میزان باز ماندن اولیه و ثانویه و ایجاد عفونت و حوادث عروقی دو نوع گرافتتوسط آزمون آماری کای‌دو یا آزمون دقیق فیشر مورد مقایسه آماری قرار گرفتند. یافته‌ها: این پژوهش بر روی 60 بیمار در دو گروه 30 نفره انجام شد که در هر گروه گرافت در 15 نفر در اندام فوقانی و در 15 نفر در اندام تحتانی تعبیه گردید. افراد در دو گروه از نظر متغیرهای مداخله‌گر مشابه بودند. درصد بازماندن اولیه و ثانویه گرافتها و نیز بروز عفونت و عوارض در دو نوع گرافت مشابه بود (NS)، ولی میزان بروز عفونت در گرافت‌های اندام تحتانی بیشتر از اندام فوقانی بود (05/0>P). نتیجه‌گیری: با توجه به عدم تفاوت قابل ملاحظه از نظر میزان کارآیی و عوارض در بین دو نوع گرافت استفاده شده، هر یک از این دو نوع گرافت ممکن است با توجه به مواردی همچون قیمت و در دسترس بودن مورد استفاده قرار گیرند. واژگان کلیدی: همودیالیز، پلی تترافلورواتیلن، پلی یورتان، گرافت عروقی.
متن کامل [PDF 154 kb]   (3110 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: قلب و عروق
دریافت: 1391/4/26 | انتشار: 1391/3/26

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

Creative Commons License
This Journal is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License | Research in Medicine

Designed & Developed by : Yektaweb