چکیده سابقه و هدف: عفونت ناشی از کلستریدیوم دیفیسیل معضل در حال گسترشی در بیمارستان است که شیوع بالایی از آن در سال-های اخیر گزارش شده است. شناسایی منبع عفونت کلستریدیوم دیفیسیل در کنترل و جلوگیری از گسترش عفونت بیمارستانی ناشی از آن از اهمیت به سزایی برخوردار است. با توجه به اینکه روش PCR ribotyping اخیرا به عنوان روشی موثر در مطالعه اپیدمیولوژیکی سویه‌های کلستریدیوم دیفیسیل پیشنهاد شده است، این تحقیق انجام گرفت. روش بررسی: مطالعه در طی یک دوره 12 ماهه به صورت توصیفی صورت پذیرفت. 17 نمونه کلستریدیوم دیفیسیل از بیماران مشکوک به عفونت با کلستریدیوم دیفیسیل جداسازی گردید. تمامی نمونه‌های مدفوع با شوک الکل و محیط عصاره مخمر تیمار شدند. سپس از سوسپانسیون تیمار شده روی محیط اختصاصی سیکلوسرین سفوکسیتین فروکتوز آگار(CCFA) غنی شده با 5 درصد خون گوسفند به روش خطی کشت و در شرایط بیهوازی تا 5 روز انکوبه شدند. شیوع ایزوله‌ها تعیین و میزان واقعی آن (Confidence Interval) در جامعه برآورد گردید. برای تعیین هویت قطعی، ژن cdd-3و همچنین تعیین پروفایل توکسینی، ژن‌های tcdA،tcdB با استفاده از روش PCR شناسایی شدند. جهت شناسایی ریبوتایپ بر روی نمونه‌های کلستریدیوم دیفیسیل بدست آمده از بیماران بستری در بیمارستان با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ژن‌های ریبوزومی PCR گذاشته شد. یافته‌ها: از 108 نمونه ارسالی، 17(7/15%) نمونه مثبت بود. فراوانی ایزوله‌های با پروفایل توکسینی A+B+ 12 (59/70%)، A+B- 1(9/5%) و A-B+ 4 (9/23%) گزارش شد. آنالیز ریبوتایپینگ ایزوله‌ها نشان داد که تمامی آنها دارای الگوی باندی متفاوت هستند. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که ریبوتایپ‌های در حال گردش در بخش‌های مختلف بیمارستان متفاوت بوده و عفونت ممکن است به دلیل سویه‌های اندوژن یا کسب سویه‌های بیماری‌زا از محیط باشد. واژگان کلیدی: کلستریدیوم دیفیسیل، توکسین، ریبوتایپینگ.