سابقه و هدف: دو نوع آنزیم سیکلواکسیژناژ 1 و 2 در انسان وجود دارد که فعالیت آنها باعث تولید پروستاگلندین‌ها می‌گردد. پروستاگلندین‌ها در فعالیت‌های متعدد از جمله سیستم ایمنی، تنظیم قطر رگ‌ها، تقسیم سلولی و رگ‌زایی ایفای نقش می‌کنند. گزارشاتی مبنی بر افزایش بیان آنزیم در مراحل شروع، گسترش و فعالیت متاستازی سرطان‌هایی همچون حنجره، معده و روده بزرگ ارائه شده است. هدف از مطالعه حاضر نقش پلی مورفیسم -765G/C در پروموتر ژن سیکلواکسیناژ 2 با سرطان ریه و گروه شاهد آن‌ها در جمعیت اصفهان بود.
روش بررسی: تحقیق با روش مورد- شاهدی انجام گرفت. تعیین ژنوتیپ سیکلواکسیژناژ 2 در 120 بیمار سرطان ریه و 110 کنترل با استفاده از تکنیک چند شکلی طولی قطعات DNA با استفاده از آنزیم‌های محدودالاثر- واکنش زنجیره‌ای پلی‌مراز (RFLP-PCR) بر روی DNA ژنومیک استخراج شده از نمونه تام خون انجام شد. شمار ژنوتیپ‌های مشاهده شده با شمار مورد انتظار برای جمعیت در تعادل هاردی واینبرگ با استفاده از آزمون کای‌دو مقایسه شد. اختلافات ژنوتیپ‌ها و آلل‌ها بین گروه‌ها با استفاده از آنالیز نسبت شانس (OR) آزموده شد.
یافته‌ها: ژنوتیپ GG پلی مورفیسم -765G/C در بیماران (5/62%) نسبت به گروه کنترل (45/55%) افزایش معنی‌دار آماری از خود نشان نداد (6/0P<). اما وقتی که بیماران به دو گروه متاستازی و غیر متاستازی تقسیم شدند، ارتباط ضعیفی بین ژنوتیپ GG پلی مورفیسمG/C با متاستاز مشاهده شد (04/0P<).
نتیجه‌گیری: به نظر می رسد که پلی مورفیسم -765G/C ژن سیکلو اکسیژناژ 2 با شروع سرطان ریه ارتباطی ندارد، ولی ارتباط آماری ضعیفی بین پلی مورفیسم با فعالیت متاستازی مشاهده می‌گردد.

واژه‌های کلیدی: سیکلو اکسیژناژ 2، RFLP – PCR، تعیین ژنوتیپ، سرطان ریه.

متن کامل [PDF 301 kb]   (3393 دریافت)