پژوهش در پزشکی

  سابقه و هدف : تسکین درد از بخش‌های اصلی علم مامایی است. عوارض روانی و فیزیولوژیک دردهای شدید زامانی بر مادر و جنین کاملاً شناخته شده است. در زایشگاه‌های کشور ما به دلایل مختلف روشی برای تسکین درد زایمان رایج نیست، بنابراین ارزیابی روش‌های ارزان و بی‌خطری که نیازمند نیروهای تخصصی نباشند لازم به نظر می‌رسد. این پژوهش با هدف مقایسه تأثیر استنشاق مخلوط اکسیژن و اکسید نیتروژن (انتونوکس) با تحریک الکتریکی اعصاب از راه پوست (تنس) بر شدت درد فاز فعال زایمان در زنان مراجعه کننده به زایشگاه بیمارستان مهدیه تهران در سال 1380 صورت پذیرفت.

مواد و روشها : 60 زن باردار واجد شرایط ورود به مطالعه به طور تصادفی در دو گروه تنس و انتونوکس قرار گرفتند. دو گروه از نظر دریافت تحریک زایمانی و تعداد حاملگی همسان شده بودند. اطلاعات با روش پرسشنامه، مشاهده و معاینه فیزیکی اخذ گردید. مادران در دو گروه هر یک از روش‌های انتخاب شده را استفاده کرده و در فواصل معینی (دیلاتاسیون cm 5-4، cm 7-6، cm 9-8 و cm 10) شدت درد را روی خط کش درد به پژوهشگر نشان می‌دادند.

  یافته‌ها: میانگین شدت درد در کل فاز فعال زایمان در گروه تنس 03/1±91/6 و در گروه انتونوکس 15/1±18/5 بود. میانگین شدت درد در دو گروه اختلاف معنی داری را نشان داد (0001/0= p ).

  نتیجه‌گیری : با توجه به یافته‌های پژوهش به نظر می‌رسد کاربرد انتونوکس نسبت به تنس سبب کاهش بیشتر شدت درد فاز فعال زایمان خواهدشد. هیچکدام از این دو روش تأثیر سویی بر مادر و جنین نداشتند. تحقیقات دیگری در زمینه مقایسه انتونوکس با دیگر روش‌های تسکین درد پیشنهاد می‌گردد.