مواد و روشها :در این مطالعه نیمه تجربی، 42 کودک با صرع مقاوم به درمان شرکت کردند .14 نفر دختر( 3/33% (و 28 نفر پسر (7/66% (در محدوده سنی 15-1 سال (میانگین سنی 8/5 سال (از بین کودکان با صرع مقاوم مراجعه کننده به درمانگاه و یا بخش اعصاب بیمارستان مفید انتخاب و وارد مطالعه شدند .تشنجات بیماران علیرغم مصرف 13-4 نوع داروی ضد صرع (متوسط 9 دارو (به طور رضایت بخش کنترل نشده بود. دارو طی یک دوره 4 هفته ای تیتراسیون به داروهای ضدصرعی همراه اضافه گردید (هفته اول 3، هفته دوم 5، هفته سوم 7 و هفته چهارم mg/kg 9(. سپس بیمار به مدت سه ماه تحت رژیم دارویی ضدصرعی ثابت (تاپیرامات و داروی ضدصرعی همراه (قرار گرفت.
یافته ها :بر اساس طبقه بندی سندرمهای اپی لپتیکی ،14 نفر سندرم لنوکس گشتات (34%(، 8 نفر صرع ایدیوپاتیک (19%،( 16نفر صرع سیمپتوماتیک (38% (و 4 نفر صرع میوکلونیک پیشرونده (9% (داشتند. در پایان ارزیابی سه ماهه، 17% بیماران بدون تشنج شده و در 26% کاهش بیش از 50% در فرکانس تشنج حاصل گردید .در 5% بیماران حملات صرعی تشدید شد .عوارض خطیر کبدی، کلیوی و خونی در هیچیک از بیماران مشاهده نگردید. عوارض عصبی خفیف و گذرا در 12 %بیماران دیده شد که شامل کاهش ناچیز اشتها در یک نفر، خواب آلودگی در سه نفر و آتاکسی در یک نفر بود.
نتیجه گیری :پاسخ درمانی به تاپیرامات در مطالعه حاضر قابل قبول می باشد .می توان از این دارو در موارد صرع مقاوم سود جست .
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |