جلد 40، شماره 1 - ( 3-1395 )                   جلد 40 شماره 1 صفحات 16-12 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی ، ar.torki@yahoo.com
چکیده:   (8672 مشاهده)

سابقه و هدف: با توجه به شواهد مختلف مبنی بر شیوع بالای عفونت‌های باکتریایی بخصوص باکتری اشریشیا کلی (ای.کلی) در مایع منی مردان نابارور در مقایسه با مردان بارور و وجود گزارشات متناقض در مورد ارتباط این باکتری با ناباروری مردان، در مطالعه حاضر شیوع باکتری ای.کلی در مایع منی مردان نابارور و ارتباط احتمالی آن با پارامترهای تعیین کننده باروری اسپرم مورد بررسی قرار گرفت.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه مورد- شاهدی، به روش نمونه‌گیری در دسترس در سال 1393، نمونه‌ منی از مردان نابارور (575 نفر) و بارور (1725 نفر) جمع‌آوری و روی محیط ائوزین متیلن بلو کشت داده شد (تازمانی که 80 نمونه ای.کلی مثبت در هر گروه بدست آید). برای شناسایی باکتری ای.کلی از رنگ‌آمیزی گرم و تست‌‌های بیوشیمیایی استفاده شد. به منظور بررسی موروفولوژی و پارامترهای مختلف حرکت اسپرم‌ از قبیل؛ تحرکت سریع (fast)، تحرکت آهسته (slow) و تحرکت غیر پیشرونده (non-progress) از پروتکل سازمان بهداشت جهانی استفاده شد. سپس، خصوصیات اسپرم بین افراد ای.کلی مثبت دو گروه بارور و نابارور مقایسه شد.

یافته‌‌ها: باکتری ای.کلی در مایع منی 63/4 درصد از مردان بارور و در 91/13 درصد نابارور مشاهده شد که این اختلاف از نظر آماری معنی‌دار بود (P<0.001). همچنین، بین دو گروه بارور و نابارور ای.کلی مثبت، از نظر میانگین سن افراد، میانگین درصد مورفولوژی طبیعی و همه ویژگی‌های حرکتی اسپرم اختلاف آماری معنی‌داری وجود داشت (P<0.01).

نتیجه‌گیری: با وجود شیوع بالای باکتری ای.کلی در مایع منی مردان نابارور در مقایسه با مردان بارور، به نظر می‌رسد این باکتری مسئول تغییرات ایجاد شده در مورفولوژی و ویژگی‌های حرکتی اسپرم‌ها نبوده و ارتباطی با بروز ناباروری در مردان ندارد. با این حال، پیشنهاد می‌گردد که با افزایش سن افراد ارتباط باکتری ای.کلی با کیفیت اسپرم اهمیت بیش‌تری پیدا می‌کند.

واژه‌های کلیدی: اشریشیا کلی، مایع منی، ناباروری
متن کامل [PDF 433 kb]   (4174 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: میکروب‌شناسی
دریافت: 1394/6/22 | پذیرش: 1395/2/8 | انتشار: 1395/5/5

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.