لیلا علیدوست ، دکتر مریم ظفرقندی ، دکتر محمدرضا آگاه ، دکتر حسین سندی ، دکتر محمدرضا زالی . پلیمورفیسمهای ژن گلوتاتیون–S– ترانسفراز P1، T1، M1 در بیماران مبتلا به هپاتیت اتوایمیون . پژوهش در پزشکی. 1385; 30 (2) :161-167
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-17-fa.html
، alidoust_le@yahoo.com
چکیده: (15111 مشاهده)
چکیده
سابقه و هدف: هپاتیت اتوایمیون یک اختلال کبدی مزمن و التهابی با اتیولوژی ناشناخته است. جستجوی پلیمورفیسمهای ژنتیکی نشان داده است که پلیمورفیسمهای ژنهای گلوتاتیون-s- ترانسفراز، آنزیمهایی که کارسینوژنها، داروها و ترکیبات خارجی را متابولیزه میکنند، ممکن است در استعداد ابتلا به بیماری اتوایمیون کبدی و شدت آن نقش داشته باشند. ما در این مطالعه پلیمورفیسمهای M1، T1 و P1 ژن گلوتاتیون S ترانسفراز (GST) را در بیماران مبتلا به هپاتیت اتوایمیون مورد بررسی قرار دادیم.
روش بررسی: تحقیق به روش مورد- شاهدی، بر روی 64 بیمار مبتلا به هپاتیت اتوایمیون تیپ I و 100 فرد سالم به عنوان کنترل انجام شد. پلیمورفیسمهای T1 و M1 از طریق واکنش زنجیره پلیمراز مولتیپلکس (Mutiplex-PCR) و پلیمورفیسم P1 بوسیله واکنش زنجیره پلیمراز و هضم آنزیمی (PCR-RFLP)مورد آنالیز قرار گرفتند.
یافتهها: جهشهای ژنی GSTM1 و GSTT1 به ترتیب در 35(6/51%( و 15(4/23%) بیمار مبتلا به هپاتیت اتوایمیون تیپ I و همچنین 56 (56%) و 22 (22%) نمونه کنترل دیده شد. مقایسه بیماران و افراد کنترل در ارتباط با ژنوتیپهای GSTM1 و GSTT1 هیچ تفاوت معنیداری را بیـن آنها نشان نداد. در مـورد ژنوتیپهای GSTP1 در گروه بیماران 25 نفر (1/39%) هتـروزیگوت، 7 نفر (9/10%) هموزیگوت و در گروه کنترل 14 نفر (14%) هموزیگوت و 38 نفر (38%) هتروزیگوت بودند بطوریکه تفاوت معنیداری از نظر فراوانی پلیمورفیسم GSTP1 بین بیماران و افراد کنترل به دست نیامد.
نتیجهگیری: با توجه به عدم تفاوت قابل ملاحظه در فراوانی این پلیمورفیسمها در بیماران و افراد سالم، ارتباطی بین موتاسیونهای ژن گلوتاتیون-S-ترانسفراز و هپاتیت اتوایمیون تیپ I وجود ندارد.
واژگان کلیدی: گلوتاتیون-S-ترانسفراز، GSTM1، GSTP1، GSTT1، هپاتیت اتوایمیون
نوع مطالعه:
پژوهشی |
موضوع مقاله:
بین رشته ای ( مدیریت آموزشی، تحقیقات آموزشی، آموزش پزشکی ) دریافت: 1385/8/20 | انتشار: 1385/3/25
ارسال پیام به نویسنده مسئول