پژوهش در پزشکی

زمینه و هدف: کارسینوم پاپلاری تیروئید بر خلاف بقیه سرطان ها در صورت آغاز درمان در مراحل اول پیش از بروز هر نوع متاستازی کاملا قابل درمان است. یکی از محل های شایع که سرطان ممکن است تهاجم نماید لنف نود گردنی است. براین اساس، بسیاری از جراحان پیشنهاد دایسکشن پروفیلاکتیک لنف نودهای مرکزی گردن را در این دسته از بیماران می نمایند، ولی بقیه بدلیل ریسک هایی که می تواند بر منافع این روش غالب شود با آن موافق نیستند. علی رغم وجود چندین مطالعه در این زمینه، بحث هنوز ادامه دارد. این مطالعه درنظر دارد تاثیر دایسکشن پروفیلاکتیک لنف نودهای مرکزی گردن در ممانعت از عود در بیماران مبتلا به کانسر پاپیلاری تیروئید را بررسی نماید. 

مواد و روش کار: درمجموع 122 بیمار با کانسر پاپیلاری تیروئید که در بیمارستان سینای تبریز تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، وارد مطالعه شدند. این بیماران به دو دسته مساوی 61 نفری با (گروه مورد) و بدون (گروه شاهد) دایسکشن پروفیلاکتیک لنف نودهای مرکزی گردن تقسیم شدند. عواقب کوتاه مدت (تا 10 روز بعد عمل) و بلند مدت (6 ماه بعد عمل) بین دو گروه مقایسه گردید. هیچ یک از بیماران پیش از جراحی شواهد درگیری لنف نودهای مرکزی گردن را نداشتند.

یافته ها: هر دو گروه از نظر سن (متوسط 1/46 سال در گروه مورد، 8/45 سال در گروه شاهد، 91/0=p) و جنس (10 مرد در گروه مورد، 11 مرد در گروه شاهد، 81/0=p) مشابه بودند. در گروه مورد 16 بیمار (2/26%) دچار درگیری لنف نود مرکزی گردنی در بررسی پاتولوژی بودند. سطح سرمی کلسیم در گروه مورد بلافاصله بعد از عمل بطور معنی داری بیشتر افت کرد ولی تا 6 ماه به سطح یکسان با گروه شاهد رسید. در مقایسه گروه مورد و شاهد تفاوت معنی داری از نظر درگیری طناب صوتی (بترتیب 9/4% در برابر 3/3%، 50/0=p)، توده راجعه (بترتیب 0% در برابر 3%، 49/0=p) یا لنفادنوپاتی ناحیه ای جدید (بترتیب 6/1% در برابر 7%، 37/0=p) وجود نداشت. هیچ یک از بیماران این مطالعه فوت نکرده یا دچار آسیب عصب راجعه نبودند.

نتیجه گیری:  دایسکشن پروفیلاکتیک لنف نودهای مرکزی گردن تاثیر معنی داری بر میزان عود عوارض کوتاه مدت/بلندمدت جراحی در بیماران دچار کانسر پاپیلاری تیروئید ندارد.