پژوهش در پزشکی

سابقه و هدف : برنامه های آموزش مداوم یکی از رایجترین روشهای روز آمد نمودن پزشکان است اما اثر بخشی این برنامه‌ها همواره چالش مهمی برای پژوهشگران و دست اندرکارن ارائه این برنامه‌ها بوده است. لذا در این پژوهش تأثیر شرکت در برنامه‌ها مدون آموزش مداوم مورد بررسی قرار گرفت.

مواد و روشها : کلیه پزشکان عمومی که داوطلب شرکت در برنامه مدون بودند به طور تصادفی به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند. از گروه تجربی در پایان برنامه و از گروه شاهد در ابتدای برنامه (قبل از شرکت در برنامه) آزمون بعمل امد. علاوه بر این با پرسشنامه هایی نظرات شرکت کنندگان در مورد برنامه مورد سنجش قرار گرفت.

یافته‌ها : نتایج نشان داد که میانگین نمرات آزمون دو گروه تجربی و شاهد بترتیب 72/10 و 09/10 بوده است. آزمون تی تفاوت این دو گروه را معنی دار نشان نداده است. علاوه بر این در بیشتر موارد طرح شده در پرسشنامه نظرات دو گروه به هم نزدیک بوده است. در مجموع نظرات افراد در مورد رفتارهای مدرسین بسیار مثبت بود، اما نظرات شرکت کنندگان درمورد " پاسخگویی برنامه به انتظارات آنها " و نیز " توانایی برنامه در پاسخگویی به مشکلات ومسائل پزشکان "متوسط ارزیابی شده است. در مجموع پزشکان هر دو گروه از شرکت در برنامه اظهار رضایت نموده اند.

نتیجه گیری و توصیه‌ها : با توجه به مغایرت یافته های این پژوهش با انتظارات معقول از برنامه های آموزش مداوم لزوم تکرار این پژوهش در شرایط مطلوب تری محسوس است. روشهای مناسبتر از جمله استفاده از روش Solomon برای پژوهشهای بعدی قابل توصیه است.