سابقه وهدف: شیوع بالای اسپرین و ناپایداری مچ پا و پیامدهای جانبی نگران کننده ی متعاقب آن مثل کاهش پایداری و افزایش نوسان پوسچر، ضرورت اجرای
اقدامات پیشگیرانه از بروز این آسیب را بیان می دارد. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات ترکیبی بر زمان رسیدن به پایداری و جابجایی مرکز
فشار در مردان فعال مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا بود.
مواد و روش ها: تحقیق به روش تجربی روی 24 مرد فعال دارای ناپایداری عملکردی مچ پا انجام گردید. پس از غربالگری اولیه و شناسایی ورزشکاران واجد
شرایط با استفاده از پرسشنامه شاخص ناتوانی مچ پا و پا و شاخص ورزشی ناتوانی مچ و پا، ورزشکاران به دو گروه تجربی) n=12 ( و کنترل ) n=12 ( تقسیم شدند.
ارزیابی زمان رسیدن به پایداری و جابجایی مرکز فشار به وسیله صفحه نیرو قبل و پس از هشت هفته تمرینات ترکیبی از آزمودنی ها به عمل آمد.
یافته ها: برای تجریه و تحلیل آماری، بعد از استفاده از آزمون شاپیروویلک به منظور نرمال سازی داده ها، از آزمون های تی وابسته به منظور مقایسه عملکرد داخل
گروه ها و آزمون تی مستقل برای عملکرد بین گروه ها در سطح معنی داری 05 / 0درصد استفاده شد. نتایج آزمون های آماری نشان داد که تمرینات ترکیبی تاثیر
معنی داری بر زمان رسیدن به پایداری و میزان جابجایی مرکز فشار مردان فعال دارای بی ثباتی عملکردی مچ پا داشته است( 05 / .(P≤0
نتیجه گیری: با توجه به تاثیرگذاری مثبت تمرینات ترکیبی در کاهش زمان رسیدن به پایداری و جابجایی مرکز فشار، افزودن برنامه های تمرینات ترکیبی جامع
به برنامه های درمانی توانبخشی مردان ورزشکار دارای ناپایداری عملکردی مچ پا جهت تسهیل محدودیت ناشی از این آسیب مانند نقص های پایداری و تعادلی،
توصیه می شود.

واژه‌های کلیدی: تمرینات ترکیبی، زمان رسیدن به پایداری، جابجایی مرکز فشار، ناپایداری عملکردی مچ پا

متن کامل [PDF 595 kb]   (2379 دریافت)