سابقه و هدف: چاقی با افزایش خطر بسیاری از بیماری­ها همراه است. متیلاسیون عاملی مهم در چاقی می­باشد که بیانگر تغییرات اپی­ژنتیک است. با این حال، اطلاعاتی در زمینه متیلاسیون PGC-1a و فعالیت ورزشی منظم وجود ندارد. بنابراین، هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر شش هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) بر متیلاسیون PGC-1α در عضله دوقلوی موش‌های صحرایی نر چاق بود.
روش بررسی: در یک مطالعه تجربی، 24 موش صحرایی نر از نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار گروه 6تایی سالم کنترل، سالم تمرین، چاق کنترل و چاق تمرین تقسیم شدند. گروه سالم از رژیم غذایی نرمال و گروه چاق از رژیم غذایی پرچرب (به مدت 6 هفته) استفاده کردند. گروه سالم تمرین و چاق تمرین، به مدت 6 هفته HIIT شنا را انجام دادند. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، عضله دوقلوی موش­های گروه کنترل و تمرین جدا شد و پس از آن، سنجش متیلاسیون PGC-1α انجام شد. داده‌ها با استفاده از آزمون­های آماری تی همبسته  و آنالیز واریانس یک­طرفه تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: پس از 6 هفته وزن بدن گروه چاق تمرین نسبت به گروه چاق کنترل کاهش معنی­داری یافت (021/0=P). علاوه بر این، پس از 6 هفته HIIT، میزان متیلاسیون PGC-1α گروه سالم (010/0=P) و گروه چاق (037/0=P) نسبت به گروه کنترلشان کاهش معنی­داری یافت.
نتیجه گیری: به نظر می­رسد که 6 هفته HIIT شنا می­تواند بر وضعیت چاقی مؤثر باشد و به طور قابل توجهی متیلاسیون PGC-1α را در عضله دوقلوی موش‌های صحرایی نر چاق کاهش دهد.

واژه‌های کلیدی: چاقی، رژیم غذایی پرچرب، متیلاسیون PGC-1α، تمرین تناوبی شدید

متن کامل [PDF 573 kb]   (576 دریافت)