سابقه وهدف: شیوع استافیلوکوک اورئوس به عنوان یکی از شایع ترین پاتوژن های بیمارستانی سالانه در حال افزایش بوده و در حال تبدیل شدن به یک نگرانی
عمده سلامت عمومی است. یکی از تهدیدهای جدی مرتبط با جدایی های بالینی MRSA ، نبود اطلاعات در مورد ویژگ یهای مولکولی این جدایه هاست. هدف از
این مطالعه، شناسایی ژن های کدکننده مقاومت و خصوصیات مولکولی سوی ههای MRSA جدا شده از بیماران بستری در بیمارستان در سال 1397 بود.
مواد و روش ها: در طول یک مطالعه 10 ماهه، تعداد 112 سویه MRSA جدا شده از بیماران بستری در بیمارستان بررسی شدند. مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله ها به
روش دیسک دیفیوژن و میکروبراث دایلوشن بررسی شد. تکنیک PCR برای شناسایی ژ نهای کدکننده مقاومت انجام شد. تای پهای مختلف SCCmec به وسیله
multiplex PCR آنالیز شد.
یافته ها: نتایج تست حساسیت میکروبی نشان داد که 1/ 91 درصد از ایزوله به پنی سیلین، 2/ 65 درصد به سفتریاکسون، 4/ 63 درصد به اریترومایسین، 3/ 56 درصد
به کانامایسین، 7/ 52 درصد به کلیندامایسین، 50 درصد به آمیکاسین، 5/ 45 درصد به جنتامایسین، 8/ 26 درصد به توبرامایسین، 8/ 18 درصد به کوئینوپریستین-
دالفوپریستین، 6/ 11 درصد به تریموتریم سولفامتوکسازول مقاومت داشتند. بیشترین ژن مقاومت متعلق به 4΄-Ia( ant ( ) 73/2 درصد( و پس از آن aac (6΄)-Ie/aph
2˝( ( ) 59/8 درصد(، ( 57/6( tet(M درصد(، ( 36/7( msr(A درصد(، 3΄-IIIa( aph ( ) 35/7 درصد(، ( 33/9(erm(A درصد(، 24/1()msr)B درصد(، ( erm(B
) 17 درصد(،( 15/2( erm(C درصد( و 10/7(mupA درصد( بود. شایعترین تایپ SCCmec تایپ سه ) 6/ 53 درصد( و سپس تایپ یک ) 2/ 23 درصد(، تایپ چهار
) 14/3 درصد( و تایپ دو ) 9/ 8درصد( بود. سویه های با مقاومت سطح بالا نسبت به موپیروسین متعلق به SCCmec تایپ سه) 4/ 5درصد(، تایپ چهار ) 4/ 4درصد(
و تایپ یک ) 9/ 0درصد( بودند در حالی که تمامی ایزوله های با مقاومت سطح پایین نسبت به موپیروسین متعلق به SCCmec تایپ سه بودند.
نتیجه گیری: به نظر می رسد یک تنوع ژنتیکی در بین سویه های در حال چرخش در بیمارستان های مورد مطالعه بود که نیاز برای اجرای سیاست کنترل عفونت
مناسب برای کاهش انتشار تای پهای MRSA مقاوم به چند دارو تاکید م یکند.

واژه‌های کلیدی: استافیلوکوک اورئوس، استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین، SCCmec

متن کامل [PDF 509 kb]   (1702 دریافت)