سابقه و هدف: کشاله درد یکی از مشکلات شایع در ورزشهای مولتی دایرکشن است. پیچیدگی و شناخت ناکافی از این آسیب دیدگی منجر به طولانی شدن و نرخ بالای آسیب دیدگی مجدد در این آسیب دیدگی شده است. با این وجود تا کنون مطالعه که بررسی دقیق فعالیت عضلانی در طی فعالیت های عملکردی و پویا پرداخته باشد وجود ندارد. لذا هدف از مطالعه حاضر مقایسه میانگین فعالیت عضلانی عضلات منتخب تنه و ران در افراد مبتلا به کشاله درد مزمن و افراد سالم در طی راه رفتن همراه با چرخش است.
مواد و روش ها: الکترومایوگرافی سطحی از عضلات اینترنال اوبلیک/ترنسورس ابدومینوس ، مولتی فیدوس، اداکتور لانگوس و گلتوس مدیوس  برای تحلیل میانگین فعالیت عضلانی و نسبت هم انقباضی از 16 نفر مبتلا به کشاله و 16 نفر فرد سالم در 4 فاز حرکتی در طول راه رفتن همراه با چرخش گرفته شد.
یافته ها: تجزیه و تحلیل آماری نشان داد در میانگین فعالیت عضلانی (AEMG) بجز در فاز سوم در عضله اینترنال اوبلیک/ترنسورس ابدومینوس و در فاز دوم در عضله مولتی فیدوس در تنه و در فاز سوم در عضله اداکتور لانگوس و فاز چهارم در عضله گلتئوس مدیوس پای چپ در بقیه فازها اختلاف معنی داری وجود داشت. و در بررسی نسبت هم انقباضی نیز بجز در فاز دوم تنه و فاز چهارم پای چپ در بقیه فازها اختلاف معنی داری وجود داشت.
نتیجه گیری: به نظر می رسد در افراد مبتلا به کشاله درد مزمن، فعالیت عضلانی و نسبت هم انقباضی در طی تغییر جهت تغییر می کند، که ممکن است منجر به استراتژی های جبرانی و نقص های کنترل حرکتی بشود که می تواند یک ابزار مفید برای پیش بینی وقوع  و یا تداوم کشاله درد در افراد با سابقه کشاله درد باشد.