جلد 44، شماره 4 - ( 10-1399 )
جلد 44 شماره 4 صفحات 579-573 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران ، m.delfan@alzahra.ac.ir
چکیده: (2611 مشاهده)
سابقه و هدف: بافت چربی به واسطه ترشح آدیپوکاین های مختلف مانند 6-IL و CRP نقش مهمی در پاتوژنز و توسعه دیابت نوع 2 ایفا می کند. با توجه به نقش فعالیت بدنی بر کاهش عوامل التهابی و نبود قطعیت در مورد موثرترین مدل تمرینی، هدف از اجرای پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید(HIIT)و تداومی بر میزان بیان ژن 6-IL و CRP در بافت چربی رت های دیابتی بود.
روش کار: 21 سر رت نر نژاد ویستار پس از القای دیابت نوع 2 ( با مصرف هفت ماه غذای پرچرب و شیرین حاوی 30 درصد چربی حیوانی و 25 درصد فروکتوز)
در سه گروه هفت تایی شامل گروه کنترل، تمرین تداومی و HIIT تقسیم شدند. برنامه تمرین تداومی و HIIT به مدت هشت هفته و پنج جلسه در هفته اجرا شد.بیان 6-IL و CRP در بافت چربی احشایی به روش Real Time PCR بررسی شد. داده ها با آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری p>0/05 آنالیز شد.
یافته ها: کاهش معنادار بیان ژن 6-IL در گرو ههای HIIT و تداومی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد ) 001 / p>0 ( و میزان کاهش بیان 6-IL در گروه HIIT نسبت به گروه تداومی معنادار بود ( 022 / p=0 )،به طوری که این میزان در گروه تداومی و تناوبی به ترتیب 06 / 0 ± 62 / 0و 09 / 0 ± 38 / 0بود؛ کاهش معنادار بیان CRP نیز در هر دو گروه تمرین کرده در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد ( 001 / p>0 )، به طوری که این میزان در گروه تداومی و تناوبی به ترتیب 1/ 0 ± 66 / 0و 06 / 0 ± 59 / 0بود.
نتیجه گیری: به نظر می رسد HIIT در مقایسه با تمرین تداومی در کاهش التهاب بافت چربی موثرتر است.
روش کار: 21 سر رت نر نژاد ویستار پس از القای دیابت نوع 2 ( با مصرف هفت ماه غذای پرچرب و شیرین حاوی 30 درصد چربی حیوانی و 25 درصد فروکتوز)
در سه گروه هفت تایی شامل گروه کنترل، تمرین تداومی و HIIT تقسیم شدند. برنامه تمرین تداومی و HIIT به مدت هشت هفته و پنج جلسه در هفته اجرا شد.بیان 6-IL و CRP در بافت چربی احشایی به روش Real Time PCR بررسی شد. داده ها با آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری p>0/05 آنالیز شد.
یافته ها: کاهش معنادار بیان ژن 6-IL در گرو ههای HIIT و تداومی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد ) 001 / p>0 ( و میزان کاهش بیان 6-IL در گروه HIIT نسبت به گروه تداومی معنادار بود ( 022 / p=0 )،به طوری که این میزان در گروه تداومی و تناوبی به ترتیب 06 / 0 ± 62 / 0و 09 / 0 ± 38 / 0بود؛ کاهش معنادار بیان CRP نیز در هر دو گروه تمرین کرده در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد ( 001 / p>0 )، به طوری که این میزان در گروه تداومی و تناوبی به ترتیب 1/ 0 ± 66 / 0و 06 / 0 ± 59 / 0بود.
نتیجه گیری: به نظر می رسد HIIT در مقایسه با تمرین تداومی در کاهش التهاب بافت چربی موثرتر است.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
تربیت بدنی و علوم ورزشی ( فیزیولوژی ورزشی - بیومکانیک ورزشی )
دریافت: 1398/4/23 | پذیرش: 1398/9/6 | انتشار: 1399/4/7
دریافت: 1398/4/23 | پذیرش: 1398/9/6 | انتشار: 1399/4/7
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |