سابقه و هدف: با توجه به اهمیت شب اداری در کودکان و نوجوانان و عدم وجود اطلاعات کافی در مورد اثرات روش های درمانی، این پژوهش به منظور بررسی اثر مداخلات درمانی بر روی وضعیت شب ادراری 94 نفر از دانش آموزان شب ادرار در دبستاهای شهر تهران انجام شد.

مواد و روشها: جمعیت هدف در این مطالعه تجربی، دانش آموزان دبستانی منطقه 11 و 12 شهر تهران بودند که در فاصله مهرماه 1377 لغایت اردیبهشت ماه 1387 مورد مطالعه قرار گرفتند. ابتدا نمونه های مورد نظر بر اساس شرط ورود به مطالعه و با توجه به معیار تشخیصی DSM-IV انتخاب وبر اساس میزان اطلاعات کسب شده از آگاهی والدین، محتوای الگوی آموزشی بر اساس الگوی مورد نظر (HBM) تهیه گردید و سپس نمونه‌ها بر اساس نمونه گیری تصادفی به 3 گروه آموزشی،داروئی و توأم تقسیم شدند. در این پژوهش گروه شاهد و آزمون یکی بوده و واحدهای مورد پژوهش در 2 مرحله زمانی بصورت بررسی اولیه (قبل از مداخله) و بررسی ثانویه (پس از مداخله) مورد مطالعه قرار گرفتند. طول مدت زمان مداخله برای 3 گروه یکسان بود.

یافته ها: پسران بیش از دختران از این مسأله شکایت داشتند. 7/52% افراد اعلام نموده اند که پس از مداخلات انجام گرفته وضعیت ادرار آنان غیر اردای و 3/47% ارادی بوده است. با توجه به معیار در نظر گرفته شده، در مجموع 67% به مداخلات درمانی جواب داده اند که از این تعداد 35% به گروه دارو درمانی، 33% به گروه توأم و 32% به گروه آموزشی اختصاص داشتند. تغییر در حجم ادرار در این نمونه گزارش نگردید. احساس پری در مثانه 47% افراد گزارش شده است. مداخلات درمانی در بعد آموزشی نشان داد که 73% افراد آگاهی خوبی نسبت به خشکی بستر پیدا کرده بودند که از این تعداد 41% در گروه آموزشی قرار داشتند.

نتیجه گیری و توصیه ها: یافته های این بررسی شیوع بیشتر شب اداری در پسران و اثرات مفید روشهای درمانی در مهار شب ادراری را در دانش آموزان تهرانی نشان میدهد.