جلد 22، شماره 3 - ( مهر - آذر 1377 )
جلد 22 شماره 3 صفحات 21-16 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
چکیده: (5418 مشاهده)
متابولیسم غیر طبیعی گلوکز در بیماران مبتلا به تیروتوکسیکوز به اثبات رسیده است اما اینکه درمان با دوز سرکوب گرانه (ساپرسیو) لووتیروکسین که تیروتوکسیکوز بالینی ایجاد نکرده باشد، نیز می تواند اختلال تحمل به گلوکز را بوجود آورد، معلوم نیست. با توجه به شیوع گواتر ساده و ندول تیروئید در ایران که با کمبود ید مواجه می باشد و مصرف زیاد و دراز مدت لووتیروکسین بر آن شدیم که اثر تجویز این دارو را با دوز ساپرسیو بر متابولیسم گلوکز بررسی کنیم
بیماران مبتلا به گواتر ساده با ندول تیروئید که با لووتیروکسین درمان می شدند، با بیماران مبتلا به گواتر ساده قبل از درمان مقایسه شدند. دو گروه از نظر بالینی تیروئید درستکار داشتند: گروه اول ۵۵ نفر و گروه دوم ۶۸ نفر بودند و از نظر سن، جنس و وزن هماهنگ بودند آزمون های کار تیروئید T۳ , T۴ در دو گروه به روش RIA و TSH به روش IRMA اندازه گیری شد. در شرایط استاندارد آزمون تحمل گلوکز با ۷۵ گرم پودر گلوکز انجام شد و قند خون در وضعیت ناشتا، ۰/۵، ۱ و ۲ ساعت بعد از تجویز گلوکز اندازه گیری شد. تشخیص دیابت یا عدم تحمل گلوکز بر اساس شاخص های NDDG صورت گرفت .
TSH در بیماران بین ۰/۱-۰/۵ میلی یونیت در لیتر بود و در گروه شاهد در دامنه طبیعی قرار داشت که بالاتر از بیماران بود (۰=P)، در بیماران و گروه شاهد فرد دیابتی وجود نداشت. بیماران ۷/۳ درصد و گروه شاهد ۲/۹ درصد اختلال تحمل گلوکز داشتند. به این ترتیب در بیماران تحت سرکوب با لووتیروکسین آزمون تحمل گلوکز مختل۲/۴ برابر بیش از گروه شاهد بود. ولی بر اساس آزمون آماری Fisher این اختلاف معنی دار نبود.
نتیجه: درمان با دوز سرکوب گرانه لووتیروکسین در درمان گواتر ساده یا ندول تیروئید با دیابت یا عدم تحمل به گلوکز همراه نیست و مصرف آن باعث عوارض مربوط به این دو بیماری، از جمله عوارض ماکروواسکولار، نمیشود.
بیماران مبتلا به گواتر ساده با ندول تیروئید که با لووتیروکسین درمان می شدند، با بیماران مبتلا به گواتر ساده قبل از درمان مقایسه شدند. دو گروه از نظر بالینی تیروئید درستکار داشتند: گروه اول ۵۵ نفر و گروه دوم ۶۸ نفر بودند و از نظر سن، جنس و وزن هماهنگ بودند آزمون های کار تیروئید T۳ , T۴ در دو گروه به روش RIA و TSH به روش IRMA اندازه گیری شد. در شرایط استاندارد آزمون تحمل گلوکز با ۷۵ گرم پودر گلوکز انجام شد و قند خون در وضعیت ناشتا، ۰/۵، ۱ و ۲ ساعت بعد از تجویز گلوکز اندازه گیری شد. تشخیص دیابت یا عدم تحمل گلوکز بر اساس شاخص های NDDG صورت گرفت .
TSH در بیماران بین ۰/۱-۰/۵ میلی یونیت در لیتر بود و در گروه شاهد در دامنه طبیعی قرار داشت که بالاتر از بیماران بود (۰=P)، در بیماران و گروه شاهد فرد دیابتی وجود نداشت. بیماران ۷/۳ درصد و گروه شاهد ۲/۹ درصد اختلال تحمل گلوکز داشتند. به این ترتیب در بیماران تحت سرکوب با لووتیروکسین آزمون تحمل گلوکز مختل۲/۴ برابر بیش از گروه شاهد بود. ولی بر اساس آزمون آماری Fisher این اختلاف معنی دار نبود.
نتیجه: درمان با دوز سرکوب گرانه لووتیروکسین در درمان گواتر ساده یا ندول تیروئید با دیابت یا عدم تحمل به گلوکز همراه نیست و مصرف آن باعث عوارض مربوط به این دو بیماری، از جمله عوارض ماکروواسکولار، نمیشود.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
بین رشته ای ( مدیریت آموزشی، تحقیقات آموزشی، آموزش پزشکی )
دریافت: 1398/11/29 | پذیرش: 1398/11/29 | انتشار: 1398/11/29
دریافت: 1398/11/29 | پذیرش: 1398/11/29 | انتشار: 1398/11/29
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |