جلد 23، شماره 4 - ( زمستان 1378 )
جلد 23 شماره 4 صفحات 291-287 |
برگشت به فهرست نسخه ها
بخش جراحی، مرکز پزشکی، آموزشی و درمانی شهدای تجریش، تهران، ایران.
چکیده: (3542 مشاهده)
با توجه به میزان شیوع و بالا بودن میزان مرگ و میر سرطان مری در برخی مناطق کشور و با عنایت به این که در اکثر بیماران علایم زمانی بروز می یابند که سرطان پیشرفت کرده است. این تحقیق به منظور تعیین عوامل زمینه ساز و بهترین روش جراحی در دسترس و قابل اجرا با امکانات کشور انجام گرفت.
پژوهش حاضر با روش توصیفی بر روی ۱۵۸ بیمار مبتلا به سرطان مری مراجعه کننده به بیمارستان شهدای تجریش طی سال های ۷۷-۱۳۶۹ صورت پذیرفت. نتایج در فرم های تحقیقات حاوی خصوصیات فردی، علایم و علت شکایت به هنگام مراجعه و... ثبت گردید. یافته ها پس از طبقه بندی استخراج و با آمار توصیفی مورد قضاوت قرار گرفتند از ۱۵۸ فرد مورد بررسی، ۹۵ نفر (۶۰/۱ درصد) مرد و ۶۳ نفر (۹۳/۹ درصد) زن بودند. بیشترین میزان شیوع سنی آنها بین ۴۰ تا ۶۰ سال بود. بیشترین علت مراجعه دیسفاژی و به دنبال آن کاهش وزن می باشد. از این ۱۵۸ بیمار، ۴۸ نفر (۳۰/۴ درصد) به روش lvor-Lewis ، ۴۰ نفر (۲۵/۳درصد) به روش McKeown و ۴۲ نفر (۲۶/۶ درصد) به روش Oringer جراحی شدند، در ۲۸ نفر تومور غیر قابل برداشت تشخیص داده شد که در ۱۵ نفر از آنها کاستروکتومی انجام گرفت. در ۱۳ بیمار باقی مانده، اعمال جراحی دیگری نظیر Akyama و Colon interposition به عمل آمد. در بین ۱۳۰ بیماری که تحت عمل جراحی اول قرار گرفتند. ۱۸ مورد مرگ بعد از عمل بود که ۱۱ مورد به دنبال lvor-Lewis (۱۶/۶ درصد) ۵ مورد به دنبال)McKeOWn ۲۸/۵ درصد) و ۲ مورد به دنبال Oringer (۸/۳ درصد) می باشد. از نظر شیوع عوارض در این سه گروه، شایع ترین عارضه زودرس به دنبال عمل جراحی پلورال افیوژن (۱۶ درصد) و شایع ترین عارضه دیررس تنگی محل آناستوموز (۱۷/۸درصد) بود. لیک آناستوموز بین ۱۳۰ مورد انجام شده، ۸ مورد (۷/۱۵ درصد) می باشد که ۵ مورد پس از lvor-Lewis ۲ مورد پس از McKeown و یک مورد پس از Oringer بود. سایر عوارض به ترتیب شیوع عبارت بود از : پنومونی (۱۰/۷ درصد). عفونت محل زخم (۸/۹ درصد)، آمپیم ( ۷/۱درصد). عوارض قلبی (۳/۵ درصد) و )ARDS۱/۷ درصد). حداکثر شیوع عوارض بعد از lvor-Lewis مشاهده گردید. اکثر بیماران در عرض ۱۰ روز بعد از عمل جراحی از بیمارستان مرخص شدند که کمترین مدت بستری بعد از عمل مربوط به Oringer می باشد.
پژوهش حاضر با روش توصیفی بر روی ۱۵۸ بیمار مبتلا به سرطان مری مراجعه کننده به بیمارستان شهدای تجریش طی سال های ۷۷-۱۳۶۹ صورت پذیرفت. نتایج در فرم های تحقیقات حاوی خصوصیات فردی، علایم و علت شکایت به هنگام مراجعه و... ثبت گردید. یافته ها پس از طبقه بندی استخراج و با آمار توصیفی مورد قضاوت قرار گرفتند از ۱۵۸ فرد مورد بررسی، ۹۵ نفر (۶۰/۱ درصد) مرد و ۶۳ نفر (۹۳/۹ درصد) زن بودند. بیشترین میزان شیوع سنی آنها بین ۴۰ تا ۶۰ سال بود. بیشترین علت مراجعه دیسفاژی و به دنبال آن کاهش وزن می باشد. از این ۱۵۸ بیمار، ۴۸ نفر (۳۰/۴ درصد) به روش lvor-Lewis ، ۴۰ نفر (۲۵/۳درصد) به روش McKeown و ۴۲ نفر (۲۶/۶ درصد) به روش Oringer جراحی شدند، در ۲۸ نفر تومور غیر قابل برداشت تشخیص داده شد که در ۱۵ نفر از آنها کاستروکتومی انجام گرفت. در ۱۳ بیمار باقی مانده، اعمال جراحی دیگری نظیر Akyama و Colon interposition به عمل آمد. در بین ۱۳۰ بیماری که تحت عمل جراحی اول قرار گرفتند. ۱۸ مورد مرگ بعد از عمل بود که ۱۱ مورد به دنبال lvor-Lewis (۱۶/۶ درصد) ۵ مورد به دنبال)McKeOWn ۲۸/۵ درصد) و ۲ مورد به دنبال Oringer (۸/۳ درصد) می باشد. از نظر شیوع عوارض در این سه گروه، شایع ترین عارضه زودرس به دنبال عمل جراحی پلورال افیوژن (۱۶ درصد) و شایع ترین عارضه دیررس تنگی محل آناستوموز (۱۷/۸درصد) بود. لیک آناستوموز بین ۱۳۰ مورد انجام شده، ۸ مورد (۷/۱۵ درصد) می باشد که ۵ مورد پس از lvor-Lewis ۲ مورد پس از McKeown و یک مورد پس از Oringer بود. سایر عوارض به ترتیب شیوع عبارت بود از : پنومونی (۱۰/۷ درصد). عفونت محل زخم (۸/۹ درصد)، آمپیم ( ۷/۱درصد). عوارض قلبی (۳/۵ درصد) و )ARDS۱/۷ درصد). حداکثر شیوع عوارض بعد از lvor-Lewis مشاهده گردید. اکثر بیماران در عرض ۱۰ روز بعد از عمل جراحی از بیمارستان مرخص شدند که کمترین مدت بستری بعد از عمل مربوط به Oringer می باشد.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
بین رشته ای ( مدیریت آموزشی، تحقیقات آموزشی، آموزش پزشکی )
دریافت: 1398/12/7 | پذیرش: 1398/12/7 | انتشار: 1398/12/7
دریافت: 1398/12/7 | پذیرش: 1398/12/7 | انتشار: 1398/12/7
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |