جلد 15، شماره 3 و 4 - ( مهر - اسفند 1370 )                   جلد 15 شماره 3 و 4 صفحات 66-60 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


استاد گروه مغز و اعصاب دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد،تهران،ایران.
چکیده:   (1414 مشاهده)
با گذشت ۳۰ سال که از آغاز ایمن درمانی در بیماری مولتیپل اسکلروز میگذرد هنوز دلایل و انتخاب چنین روشی بخوبی روشن نبوده که این، خود به سبب عدم آگاهی از سب شناختی و بیماریزایی درست این بیماری است. تاکنون وجود پادگن ضد میلین یا یافته های اولیگوداندروسیت که پاسخ ایمنی مطلوب از نوع یاخته ای یا هومورال علیه آن بسیج شود، به اثبات نرسیده است (۱۷). هر چند بحث از پدیده خود ایمنی در مورد این بیماری چندان منطقی به نظر نمی رسد، مع ذالک در مبتلایان به بیماری MS در سیستم ایمنی داخل سیستم اعصاب مرکزی آشفتگیهایی به شرح زیر وجود دارد (۱۶):
- وجود یاخته های لنفوسیت در آزارهای جدید و پیرامون ضایعات در حال پیشرفت؛
- وجود ایمونوگلوبولین های M و G و IgM و IGg اطراف پلاکهاء به وجود IgG در ماده سفید (پیرامون پلاکها) (۱۶)؛
- ترشح موضعی (Intrathecalle) ایمونوگلوبولین G که با بررسی مایع نخاع محقق می شود. این ایمونوگلوبولین ها ترانسودا نبوده بلکه در محل تولید می شوند و نمای اولیگوکلونال دارند. ایمونوگلوبولینها پیامد واکنش پادتن به پادگن نیست، بلکه حاصل پاسخهای گوناگون پادتن ها علیه پادگن های بیشمار میباشند.
 
 
 
متن کامل [PDF 5717 kb]   (553 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: بین رشته ای ( مدیریت آموزشی، تحقیقات آموزشی، آموزش پزشکی )
دریافت: 1398/12/18 | پذیرش: 1398/12/18 | انتشار: 1398/12/18

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.