جلد 4، شماره 2 - ( بهار 1355 )
جلد 4 شماره 2 صفحات 171-167 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه فیزیولوژی و فارماکولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران.
چکیده: (3734 مشاهده)
بطور اساسی رسپتورهای موجود در ریه را به سه دسته مختلف تقسیم میکنند:
۱- رسپتورهای کششی که ۶۰ آنها در فاصله ایست تنفس بین دو سیکل تنفسی (رسپتورهای با آستانه پائین - تحریکی) فعالیت قابل ملاحظهای دارند و باقی مانده به تناسب افزایش حجم ریه فعال میگردند (رسپتورهای با آستانه بالای تحریکی). محرک طبیعی آنها حجم هوای داخل شده در ریه میباشد ولی بنظر میرسد که محرک تحریکی بیشتر با فشار ترانس پولمونر ارتباط دارد. مهمترین رفلکسهای شناخته شده در نتیجه تحریک این رسپتورها عبارتند از:
۱- رفلکس اتساعی هرینگ و بروئر ۲- افزایش ضربان قلب ۳- کاهش مقاومت محیطی ۴-- اتساع برونشها ۵- رفلکس جمع شدن ریه.
۲ - رسپتوهای تحریکی مجاری تنفسی: محرک طبیعی این رسپتورها که معمولا در حالت عادی آرام هستند تحریک مکانیکی توسط موکوس، گرودوغبار و یا ذرات دیگر است. رفلکسهای شناخته شده در نتیجه تحریک این رسپتورها عبارتند از انقباض برونشها و رفلکس سرفه است و نیز این انتهاها در موقع هیپرینه و در شرایطی که برونشها چه بطور مستقیم و یا از طریق رفلکسی منقبض شوند تحریک میگردند و در نتیجه یک مکانیسم فیدبک مثبت بوجود میآورند.
۳- j رسپتورها: محرک طبیعی این رسپتورها کونژسیون ریه و بطور اختصاصی افزایش حجم مایع بین سلولی نسج ریه در نتیجه افزایش فشار کاپیلرهای ریوی میباشد. با توجه به محرک طبیعی آنها بعید نیست که این رسپتورها در حال استراحت ساکت باشند.
معهذا در موقع ورزش و یا تمرین به نسبت شدت تمرین تحریک میشوند. رفلکسهای ایجاد شده در نتیجه تحریک این رسپتورها را بدو دسته احشائی و سوماتیک تقسیم میکنند و احساس نامطبوع dyspnea را بخصوص در شرایط پاتولوژیکی که همراه با کونژسیون ریه میباشد و نیز احساس breathlessnes را در موقع ورزشهای سخت باین رسپتورها نسبت میدهد.
۱- رسپتورهای کششی که ۶۰ آنها در فاصله ایست تنفس بین دو سیکل تنفسی (رسپتورهای با آستانه پائین - تحریکی) فعالیت قابل ملاحظهای دارند و باقی مانده به تناسب افزایش حجم ریه فعال میگردند (رسپتورهای با آستانه بالای تحریکی). محرک طبیعی آنها حجم هوای داخل شده در ریه میباشد ولی بنظر میرسد که محرک تحریکی بیشتر با فشار ترانس پولمونر ارتباط دارد. مهمترین رفلکسهای شناخته شده در نتیجه تحریک این رسپتورها عبارتند از:
۱- رفلکس اتساعی هرینگ و بروئر ۲- افزایش ضربان قلب ۳- کاهش مقاومت محیطی ۴-- اتساع برونشها ۵- رفلکس جمع شدن ریه.
۲ - رسپتوهای تحریکی مجاری تنفسی: محرک طبیعی این رسپتورها که معمولا در حالت عادی آرام هستند تحریک مکانیکی توسط موکوس، گرودوغبار و یا ذرات دیگر است. رفلکسهای شناخته شده در نتیجه تحریک این رسپتورها عبارتند از انقباض برونشها و رفلکس سرفه است و نیز این انتهاها در موقع هیپرینه و در شرایطی که برونشها چه بطور مستقیم و یا از طریق رفلکسی منقبض شوند تحریک میگردند و در نتیجه یک مکانیسم فیدبک مثبت بوجود میآورند.
۳- j رسپتورها: محرک طبیعی این رسپتورها کونژسیون ریه و بطور اختصاصی افزایش حجم مایع بین سلولی نسج ریه در نتیجه افزایش فشار کاپیلرهای ریوی میباشد. با توجه به محرک طبیعی آنها بعید نیست که این رسپتورها در حال استراحت ساکت باشند.
معهذا در موقع ورزش و یا تمرین به نسبت شدت تمرین تحریک میشوند. رفلکسهای ایجاد شده در نتیجه تحریک این رسپتورها را بدو دسته احشائی و سوماتیک تقسیم میکنند و احساس نامطبوع dyspnea را بخصوص در شرایط پاتولوژیکی که همراه با کونژسیون ریه میباشد و نیز احساس breathlessnes را در موقع ورزشهای سخت باین رسپتورها نسبت میدهد.
معهذا در موقع ورزش و یا تمرین به نسبت شدت تمرین تحریک میشوند. رفلکسهای ایجاد شده در نتیجه تحریک این رسپتورها را بدو دسته احشائی و سوماتیک تقسیم میکنند و احساس نامطبوع dyspnea را بخصوص در شرایط پاتولوژیکی که همراه با کونژسیون ریه میباشد و نیز احساس breathlessnes را در موقع ورزشهای سخت باین رسپتورها نسبت میدهد.
نوع مطالعه: پژوهشی |
دریافت: 1398/12/24 | پذیرش: 1398/12/24 | انتشار: 1398/12/24
دریافت: 1398/12/24 | پذیرش: 1398/12/24 | انتشار: 1398/12/24
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |