سابقه و هدف: در راستای ارتقاء آموزش پزشکی و استفاده موفقیت آمیز از روش آموزش بر مبنای مسئله ایجاد آمادگی مطالعه مستقل (شناختی و عاطفی) بر روی یادگیری بر مبنای حل مسئله (PBL) در کارآموزان پزشکی، هدف این مطالعه بوده است.

مواد و روشها: یک مطالعه تجربی روی 50 نفر از کارآموزان پزشکی انجام شد. دو گروه مساوی (25=n) مورد و شاهد به صورت تصادفی در نظر گرفته شد و آمادگی در گروه مورد از طریق آموزش ایجاد گردید. میزان آمادگی شناختی و عاطفی دانشجویان از طریق پرسشنامه و میزان یادگیری آنها از طریق آزمون پایانی تعیین گردید. اطلاعات با استفاده از آزمونهای پارامتریک (آزمون t زوج، آزمون t و آنالیز واریانس یکراهه) و آزمون نهایی غیرپارامتریک (2x، فیشر، من ویتنی و ویل کاکسون) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: یافته‌ها حاکی از آن بود که دانشجویان از نظر آمادگی شناختی در سطح ضعیف و از نظر آمادگی عاطفی در سطح نسبتاَ بالایی قرار داشتند. از نظر آمادگی بین گروه مورد و شاهد تفاوت وجود نداشت. بین نمرات ”دانش“ و ”تمایل“ دانشجویان گروه مورد قبل و بعد از آموزش رابطه معنی‌دار آماری مشاهده گردید، به ترتیب (p<0/05) و (p<0/001). همچنین بین گروه مورد و شاهد از نظر میزان یادگیری تفاوت معنی‌داری وجود داشت. (p<0/001)

نتیجه‌گیری و توصیه‌ها: مطالعه مستقل از ارکان اصلی آموزش بر مبنای حل مسئله است. از آنجا که دانشجویان گروه مورد بطور معنی‌دار توفیق بیشتری در امر یادگیری بدست آوردند. لذا ایجاد آمادگی در دانشجویان ضروری به نظر می‌رسد.