این بیماری یک اختلال هیپرایمون  و ناشی از گرفتاری هر دو سیستم لنفوستیک T , B می باشد . از نظر بالینی شبیه هوجکین بوده  و تاکنون موارد بسیاری از این بیماری با تشخیص هوجکین درمان شده است و در اشخاص مسن (48 تا 80) دیده می شود.
پیش آگهی آن بد و عوارض شایع آن عفونت های شدید و کشنده است . در موارد انتهائی به سارکوم ایمونوبلاستیک تبدیل می گردد . چون بیماران Immmunosuppressed  هستند مصرف شدید سیتوتوکسیک و شیمی درمانی های مرکب باعث اختلالات بیشتر  و اضافه شدن عفونت و مرگ بیماران می گردد.