جلد 45، شماره 4 - ( 10-1400 )
جلد 45 شماره 4 صفحات 59-52 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشیار فیزیولوژی ورزشی ، گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران ، b.gorbanian@gmail.com
چکیده: (863 مشاهده)
سابقه و هدف: کاهش سطوح تستوسترون و دهیدرواپی آندروسترون سولفات به‌عنوان ریسک‌فاکتورهای آنابولیکی تهدیدکننده سلامتی عمومی در افراد جوان معرفی‌شده است. هدف از این پژوهش، بررسی اثر تمرین مقاومتی همراه با نوروفیدبک بر سطوح سرمی تستوسترون و دهیدرواپی آندروسترون سولفات در مردان جوان است.
مواد و روشها: 30 نفر از مردان جوان در گروه تمرین مقاومتی(10 نفر)، تمرین مقاومتی و نوروفیدبک (10 نفر) و کنترل(10 نفر) تقسیم شدند. گروههای تمرینی به مدت هشت هفته تمرین مقاومتی و نوروفیدبک را به‌صورت سه جلسه متناوب در هفته اجرا کردند. در مراحل پیش و پس‌آزمون سطوح هورمونهای تستوسترون و دهیدرواپی آندروسترون سولفات اندازه‌گیری شد. برای مقایسه میانگینهای بین گروهی از آزمون تحلیل واریانس ترکیبی و برای مقایسه میانگینهای درونگروهی از آزمون تی همبسته استفاده شد.
یافته ها: سطوح سرمی تستوسترون افزایش معناداری را پس از تمرین مقاومتی و تمرین مقاومتی ترکیبی با نوروفیدبک نسبت به گروه کنترل در مردان جوان داشت(0/01=p). مقادیر دهیدرواپی آندروسترون سولفات افزایش معناداری بهتری در گروه تمرین مقاومتی ترکیبی با نوروفیدبک نسبت به تمرین مقاومتی داشت(0/01=p). همچنین سطوح سرمی کورتیزول نسبت به گروه کنترل در گروه تمرین مقاومتی و نوروفیدبک کاهش معنادار(0/001=p)، ولی در گروه تمرین مقاومتی کاهش غیرمعناداری(0/31=p) داشت.
نتیجه‌گیری: به نظر میرسد هورمونهای آنابولیکی و کاتابولیکی نسبت به تحریک الکتریکی مغز همراه با تمرین مقاومتی پاسخ بهتری دارند.
مواد و روشها: 30 نفر از مردان جوان در گروه تمرین مقاومتی(10 نفر)، تمرین مقاومتی و نوروفیدبک (10 نفر) و کنترل(10 نفر) تقسیم شدند. گروههای تمرینی به مدت هشت هفته تمرین مقاومتی و نوروفیدبک را به‌صورت سه جلسه متناوب در هفته اجرا کردند. در مراحل پیش و پس‌آزمون سطوح هورمونهای تستوسترون و دهیدرواپی آندروسترون سولفات اندازه‌گیری شد. برای مقایسه میانگینهای بین گروهی از آزمون تحلیل واریانس ترکیبی و برای مقایسه میانگینهای درونگروهی از آزمون تی همبسته استفاده شد.
یافته ها: سطوح سرمی تستوسترون افزایش معناداری را پس از تمرین مقاومتی و تمرین مقاومتی ترکیبی با نوروفیدبک نسبت به گروه کنترل در مردان جوان داشت(0/01=p). مقادیر دهیدرواپی آندروسترون سولفات افزایش معناداری بهتری در گروه تمرین مقاومتی ترکیبی با نوروفیدبک نسبت به تمرین مقاومتی داشت(0/01=p). همچنین سطوح سرمی کورتیزول نسبت به گروه کنترل در گروه تمرین مقاومتی و نوروفیدبک کاهش معنادار(0/001=p)، ولی در گروه تمرین مقاومتی کاهش غیرمعناداری(0/31=p) داشت.
نتیجه‌گیری: به نظر میرسد هورمونهای آنابولیکی و کاتابولیکی نسبت به تحریک الکتریکی مغز همراه با تمرین مقاومتی پاسخ بهتری دارند.
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
تربیت بدنی و علوم ورزشی ( فیزیولوژی ورزشی - بیومکانیک ورزشی )
دریافت: 1399/8/16 | پذیرش: 1400/3/12 | انتشار: 1400/11/20
دریافت: 1399/8/16 | پذیرش: 1400/3/12 | انتشار: 1400/11/20
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |