لوسمی پلاسماسل اولیه، بیماری نادری بوده و درمان استانداردی ندارد. لیکن گزارشاتی مبنی بر تاثیر رژیم‌های چنددارویی، پیوند مغز استخوان و ملفالان با دوز بینابینی ارائه شده است. این بیماران معمولا با آنمی، ترومبوسیتوپنی، هیپرکلسمی و نارسائی کلیه مراجعه می‌کنند و با بررسی خون محیطی و مغز استخوان تشخیص آن تائید می‌شود. بیمار معرفی شده آقای 43 ساله‌ای با شکایت ضعف، خستگی، کاهش وزن، درد استخوانی و تنگی‌نفس می‌باشد که اخیرا به بخش خون و انکولوژی بیمارستان طالقانی مراجعه کرد. تشخیص لوسمی پلاسماسل با بررسی خون محیطی و مغز استخوان تایید شد و بیمار با تک‌دوز بینابینی ملفالان (60 میلی‌گرم بر متر مربع بدن به‌صورت وریدی) و دگزامتازون با حمایت فاکتور رشد گرانولوسیتی (G–CSF) درمان شد. بعد از 3 هفته پاسخ کامل (Complete remission) حاصل شد و 9 ماه بعد از درمان، هنگام نوشتن این مقاله، از نظر بالینی و آزمایشگاهی در حد طبیعی بود. بنابراین ملفالان با دوز بینابینی در این بیماران موثر بوده و در شرایط ما نیز قابل استفاده است .

واژه‌های کلیدی: لوسمی پلاسماسل، دوز بینابینی ملفالان.

متن کامل [PDF 185 kb]   (8804 دریافت)