سابقه و هدف: سرطان کولورکتال، یک بیماری کشنده و نسبتاً شایع (5000 مورد جدید در سال در ایران) است. با توجه به بروز بالای سرطان کولورکتال (7 در 100000 نفر) و افزایش نسبت بقا و نیز اهمیت شاخص شیوع در مدیریت سرطان، در این مطالعه، شیوع 1، 3-2 و 5-4 ساله سرطان کولون بر اساس داده‌های بقا تعیین شده است. روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی و با پیگیری 2342 بیمار مبتلا به سرطان کولورکتال ثبت‌شده در مرکز ثبت سرطان ایران، طی سال‌های 84-80 انجام شد. بیماران در زمینه وضعیت بیماری (زنده بودن یا فوت) مورد پرسش قرار گرفتند. میزان بروز اختصاصی سنی نیز از گزارش کشوری ثبت موارد سرطان استخراج شد. نسبت بقای 5/0، 5/1، 5/2، 5/3، و 5/4 ساله محاسبه شده و در فرمول شیوع مورد استفاده قرار گرفت. یافته‌ها: نسبت بقای 5/0، 5/1، 5/2، 5/3و 5/4 در سرطان کولورکتال به ترتیب 2/79%، 08/65%، 36/57%، 76/51% و87/48% به دست آمد. موارد شیوع 1، 3-2، 5-4 و تجمعی 5 ساله سرطان کولورکتال در کل جمعیت، به ترتیب 4156، 5715، 4283، و 13954 نفر بود. نتیجه‌گیری: برآورد موارد شیوع در سال‌های متفاوت پس از تشخیص (1، 3-2 و 5-4 ساله)، برای ارزیابی بیماران نیازمند به درمان اولیه، پیگیری کلینیکی و زمان بهبودی، و همچنین توانبخشی و حمایت‌های تسکینی به کار می‌آید. بنابراین پیشنهاد می‌شود، نیازهای مدیریتی برای ارایه خدمت مناسب و علمی بر حسب این تعداد در سال‌های آینده محاسبه شود.

واژه‌های کلیدی: شیوع، سرطان کولورکتال، نئوپلاسم، کانسر، ایران.

متن کامل [PDF 164 kb]   (4025 دریافت)