سابقه و هدف: فشار داخل شکمی (IAP)، فشاری است که در داخل حفره شکمی وجود دارد. مقدار طبیعی آن، به وضوح تعریف نشده است؛ اما می‌تواند در محدوده زیر فشار جو تا 7 میلی‌‌متر جیوه باشد. افزایش فشار داخل شکمی، که به صورت IAP بیشتر از 12 میلی‌‌متر جیوه تعریف می‌شود، در بیماران شدیداً بدحال گزارش شده است، و با اختلالات قلبی- ریوی و کلیوی همراه است. اثر مقادیر مرزی یک فشار داخل شکمی بر مشکلات حول جراحی در مطالعه های پیشین گزارش نشده است. مطالعه حاضر، به منظور بررسی اثر مقادیر بالا ولی در محدوده طبیعی IAP بر عوارض حول جراحی مرتبط با بیهوشی طراحی شد. روش بررسی: فشار داخل شکمی قبل از شروع بیهوشی عمومی در 60 بیمار بزرگسال غیر چاق که تحت جراحی الکتیو تعویض کامل مفصل هیپ قرار گرفتند، اندازه‌گیری شد. بیماران در طول مدت جراحی و ریکاوری، از نظر هرگونه شواهدی از عوارض مرتبط با بیهوشی، نظیر کاهش اشباع اکسیژن، افزایش فشارخون، و نامنظمی ضربان قلب، تحت نظر قرار گرفتند. بیماران به دو گروه تقسیم شدند: گروه الف) آنها که بیش از دو مورد عارضه داشتند (33 بیمار) و گروه ب) آنها که موارد کمتری از عوارض را تجربه کردند (27 بیمار). یافته‌ها: فشار داخل شکمی، به طور معنی‌داری بین دو گروه متفاوت بود (1/2±21/8 میلی‌‌متر جیوه در گروه الف، در برابر 51/1±2/4 میلی‌‌متر جیوه در گروه ب؛ 05/0p<). تحلیل رگرسیون لوجستیک دودویی نشان داد که فشار داخل شکمی، یک پیش‌بینی‌کننده مستقل بروز عوارض بیهوشی با 015/0=p، (81/1-17/1)4/1=Odds Ratio بوده است. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهند که مقادیر بالا ولی در محدوده طبیعی IAP، می‌تواند یک پیش‌بینی‌کننده مستقل برای بروز عوارض مرتبط با بیهوشی باشد.

واژه‌های کلیدی: فشار داخل شکمی، عارضه بیهوشی، قطر ساجیتال شکمی.

متن کامل [PDF 199 kb]   (6072 دریافت)