جلد 34، شماره 3 - ( 9-1389 )                   جلد 34 شماره 3 صفحات 186-182 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


گروه زنان و زایمان، بیمارستان امام حسین (ع)، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی ، hoseiny339@yahoo.com
چکیده:   (17613 مشاهده)
چکیده سابقه و هدف: با توجه به شیوع و میزان مرگ و میر بالای توده‏های بدخیم تخمدانی و اهمیت مارکرها جهت تشخیص زودهنگام آنها و گزارش‌هایی از نسبتهای گنادوتروپینهای سرم به مایع توده تخمدانی با پاتولوژی توده‏های تخمدانی و شواهد ناکافی از تحقیقات آن و عدم گزارش تجربی آن در کشور، این تحقیق در بیمارستان امام حسین (ع) از سال 13۸۷ تا 13۸۹ انجام گرفت. روش بررسی: تحقیق به روش مقطعی روی کلیه بیمارانی که با تشخیص توده تخمدانی تحت عمل جراحی قرار گرفتند، انجام گرفت. توده پس از جراحی از نظر نوع توده و پاتولوژی بررسی شد. میزان FSH و LH مایع داخل کیست و سرم بیماران درحین عمل بر اساس تکنیک Microparticle Enzyme Immunoassay در آزمایشگاه بیمارستان امام حسین (ع) سنجیده و نسبت آنها در گروه‌های چهارگانه پاتولوژی (کیست ساده، خوش‌خیم، بوردرلاین، بدخیم) با آزمون کروسکال- والیس و بین گروه‏های دوگانه با آزمون من ویتنی- U مورد قضاوت قرار گرفت. یافته‌ها: طی مدت مورد بررسی، ۱۰۰ بیمار واجد شرایط وجود داشت که ۷۹ مورد از آنها توده تخمدانی اپیتلیالی و کیست ساده بودند. شایع‌ترین توده مربوط به کیست‌های ساده (۱/۴۸ درصد) و به ترتیب اپی‌تلیالی خوش‌خیم (۲۷/۸ درصد)، بدخیم (۱۶/۵درصد) و بوردرلاین (۷/۶درصد) بود. نسبت FSH سرم به مایع کیست به ترتیب در کیست‌های ساده ۵۳/۸±۲۱/۱، اپیتلیالی خوش‌خیم ۵۰/۷±۱۷۴/۹، بوردرلاین ۱/۵±۰/۷ و بدخیم ۱/۹±۱/۹ بود (۰/۰۰۱>p) و نسبت LH سرم به مایع کیست در کیست‌های ساده ۱۲/۱±۲۶/۵، اپی‌تلیالی خوش‌خیم ۲۰±۲۹/۱، بوردرلاین ۲/۶±۲/۳ و بدخیم ۲/۸±۳/۷ بود (۰/۰۰۲>p). نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد نسبت FSH و LH سرم به مایع کیست می‌تواند به عنوان مارکری برای توده‏های تخمدانی باشد. پس از مشخص کردن حد مرزی میزان طبیعی و غیرطبیعی و نسبت‌ها در توده‏های فوق، قدرت آنها را در تشخیص توده‏های تخمدانی پیشنهاد می‏نماید. واژگان کلیدی: تومور اپی‌تلیالی تخمدان، کیست ساده، گنادوتروپین، مایع کیست.
متن کامل [PDF 252 kb]   (6708 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی |
دریافت: 1389/11/23 | انتشار: 1389/8/24

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.