آقای محمد هادی زمان زاده، آقای سعید کشاورز، آقای جمشید بنایی بروجنی، آقای حمید زاهدی،
جلد ۴۷، شماره ۲ - ( ۴-۱۴۰۲ )
چکیده
سابقه و هدف: داروی استراگل و تمرین هوازی ممکن است اثر مثبت مضاعفی بر شاخص‌های آسیب کبدی پس از انفارکتوس قلبی (MI) داشته باشند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرین‌های هوازی و مصرف استراگل بر میزان سطوح سرمی AST، ALT،ALP متعاقب انفارکتوس قلبی در رتهای ویستار نر انجام شد.
روش کار: پژوهش حاضر به روش تجربی انجام شد. به این منظور، ابتدا رتهای نر نژاد ویستار تحت عمل جراحی بستن شریان کرونری قرار گرفتند و سپس توسط الکتروکاردیوگرافی ایجاد MI تأیید شد. ۳۲ راس رت نر با سن ۱۰-۸ هفته به طور تصادفی به چهار گروه (کنترل، استراگل، تمرین هوازی و ترکیبی) تقسیم شدند و پروتکل تمرین هوازی را به مدت شش هفته و هر هفته سه جلسه انجام دادند. گروه مصرف استراگل و گروه ترکیبی روزانه ۵۸/۹ میکرولیتر استراگل دریافت می‌کردند. داده‌ها توسط آزمون آنکوای یک طرفه و آزمون بونفرونی تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: میزان AST در گروه‌های تمرین هوازی (۰/۲۰۶ ± ۱۱/۵۳)، مصرف استراگل (۰/۲۰۷ ± ۱۱/۵۶) و مداخله ترکیبی (۰/۲۱۷ ± ۵۴/۱۰) کاهش معناداری داشت. میزان ALT نیز در گروه‌های تمرین هوازی (۰/۴۲۰ ± ۲۰/۴۰۵)، مصرف استراگل (۰/۴۱۹ ± ۲۰/۶۶۲) و مداخله ترکیبی (۰/۴۱۸ ± ۱۸۰/۶۶۹) کاهش معناداری داشت. این در حالی است که مداخله ترکیبی بیشترین تأثیر را بر کاهش AST (۰/۲۱۷ ± ۱۰/۵۴) داشت (۰/۰۱P < ). مصرف استراگل تأثیر معناداری بر میزان ALP (۰/۲۰۸ ± ۲۲۷/۷۴۷) نداشت. اما میزان ALP در گروه تمرین هوازی (۰/۲۰۷ ± ۲۲۶/۸۳۰) و مداخله ترکیبی (۰/۲۰۹ ± ۲۲۶/۰۳۵) به صورت معناداری کاهش یافت (۰/۰۱P < )، در حالی که بین تأثیر تمرین هوازی و مداخله ترکیبی تفاوت معناداری وجود نداشت (۰۱/ ۰P <).
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد مصرف استراگل و انجام تمرین‌های هوازی به طور همزمان به واسطه کاهش معنادار آنزیم های کبدی می‌تواند در بهبود وضعیت بافت کبد ناشی از MI تأثیر داشته باشد.
