دكتر گیتا اسلامی، ، سیماالسادات سیدجوادی، دكتر حسین گودرزی، ، دكتر فاطمه فلاح، ، مهدی گودرزی،
جلد ۳۴، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۸۹ )
چکیده
چکیده
سابقه و هدف: مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک ها در میکروارگانیسم ها در حال گسترش است. هدف از این مطالعه، تعیین شیوع اینتگرون در E.coli و klebsiella مقاوم به چند داروی جدا شده از کودکان مبتلا به عفونت های دستگاه ادراری مراجعه کننده به بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال ۱۳۸۸ با استفاده از روش PCR-RFLP بود.
روش بررسی: تحقیق به روش توصیفی انجام گرفت. تعداد ۲۰۰ نمونه باکتری از کودکان بستری جدا گردید. حساسیـت این باکتری ها نسبت به ۱۳ آنتی بیوتیک رایج در درمان عفونت های دستگاه ادراری سنجیده شد. مقاومت چندگانه دارویی و ارتباط آن با وجود ژن اینتگرون با استفاده از PCR بررسی شد و با آزمون دقیق فیشر مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
یافته ها: از ۲۰۰ نمونه بالینی جدا شده، ۱۷۱ نمونه مقاومت دارویی چندگانه داشتند. وجود ژن اینتگرون در ۵/۲۰ درصد کل باکتری ها به دست آمد. ارتباط اینتگرون و مقاومت چندگانه دارویی با آنتی بیوتیک های جنتامایسین (۰۰۲/۰>p)، سفالوتین (۰۰۵/۰>p)، نالیدیکسیک اسید (۰۰۴/۰>p)، نورفلوکساسین (۰۰۱/۰>p) از نظر آماری معنی دار بود.
نتیجه گیری: مقاومت چندگانه دارویی با ۴ ،۵ ،۶ آنتی بیوتیک این هشدار را می دهد که باید سیاست استفاده از آنتی بیوتیک ها در درمان عفونت های حاصل از این باکتری تغییر یابد. استفاده از آنتی بیوتیک های مناسب باعث جلوگیری از انتقال ژن های مقاومت به وسیله اینتگرون ها خواهد گردید. ایمی پنم و آمیکاسین موثرترین دارو بر علیه ایزوله ها بود.
واژگان کلیدی: اشرشیاکلی، کلبسیلا، حساسیت آنتی بیوتیکی، اینتگرون، عفونت دستگاه ادراری.
