پزشکی از جمله مشاغل پر استرس می باشد که با استرس حرفه ای زیادی ناشی از حجم زیاد کار، کم خوابی و بی خوابی استرس ناشی از برخورد با بیماران بدحال و احیانا قوت آنها..، همراه است. این تحقیق به منظور تعیین استرس در گروهی از متخصصان و دستیاران رشته های مختلف پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام گرفت.
پژوهش حاضر با روش توصیفی - مقطعی صورت پذیرفت. میزان استرس با پرسشنامه خودسنجی استرس که در ایران هنجاریابی شده است. در ۲۰۲ نفر از متخصصان و دستیاران رشته های مختلف پزشکی اندازه گیری گردید. انتخاب افراد به صورت نمونه گیری آسان و بر اساس دسترسی به پزشکان در بیمارستان های مورد مطالعه بود نتایج حاصل بیانگر آن هستند که میزان استرس در پزشکان در سطح بالایی است و ۷۳/۴ درصد پزشکان استرسی از حد خفیف تا شدید را تحمل می کنند که این میزان در دستیاران ۷۵/۵ درصد و در متخصصان ۶۵ درصد بود. میزان استرس در رشته های مختلف و بین دستیاران و متخصصان دارای تفاوت معنی داری نمی باشد. میزان استرس از خفیف تا شدید در دستیاران رشته های جراحی و بیهوشی تمایلی برای معنی دار شدن در مقایسه با رشته های غیر جراحی دارد (۰/۰۵۹=(P و نیز استرس در پزشکان خانم نسبت به آقایان تمایلی برای معنی دار شدن نشان داد. (۰/۰۵۷=P). ارتباط معنی داری بین استرس و سن، ساعت های کاریا و وضعیت تاهل یافت نشد.
الگوی منابع استرس ابراز شده در متخصصان و دستیاران متفاوت بود، در متخصصان استرس شغلی و رفت و آمد در راس بود، در حالی که در دستیاران استرس مربوط به امتحان و درس و مسایل اقتصادی مهم تر بودند.
