دكتر منوچهر شیروانی، دكتر راشین عندلیبی، دكتر علیرضا محمدمحمدی،
جلد ۳۰، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۸۵ )
چکیده
سابقه و هدف: نورالژی تریژمینال یک بیماری شناخته شده و نسبتاً شایع می‌باشد که در شکل تیپیک آن معیارهای تشخیصی متعددی وجود دارد. پاسخ به درمان دارویی بخصوص کاربامازپین در تایید تشخیص این بیماری نقش بسزایی دارد و معمولاً در موارد عدم تحمل و یا پاسخ نسبی به درمان دارویی، اقدام جراحی صورت می‌گیرد. در این مطالعه نتایج درمانی و عوارض پس از عمل جراحی بیمارانی که با تشخیص نورالژی تریژمینال طی یک دوره ده ساله تحت عمل جراحی میکروواسکولار دکامپرسیون قرار گرفته‌اند، بررسی و با دیگر مطالعات مقایسه شده است.
مواد و روش‌ها: این مطالعه بصورت گذشته‌نگر با مراجعه به پرونده‌های بیمارانی که طی سالهای ۸۳-۱۳۷۴ در بیمارستان شهدای تجریش با تشخیص نورالژی تریژمینال تحت عمل جراحی میکروواسکولار دکامپرسیون قرار گرفته‌اند، انجام شد.
یافته‌ها: در طی این دوره، ۳۵ بیمار با تشخیص نورالژی تریژمینال تحت عمل جراحی میکروواسکولار دکامپرسیون قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران ۵۵ سال و نسبت زن به مرد ۳ به ۴ بود. شایعترین ریشه‌های در گیر ترکیب دو شاخه ماگزیلاری و ماندیبولار عصب زوج ۵ در بیش از نیمی از بیماران بود. درمان دارویی قبلی در ۳۲ بیمار و درمان جراحی در ۶ بیمار انجام شده بود. شایعترین یافته پاتولوژیک حین عمل جراحی فشار شریان مخچه‌ای فوقانی بر روی عصب بود. پاسخ فوری به درمان در ۸۳% بیماران مشاهده گردید. ۸ بیمار دچار عوارض بعد از عمل شدند که نیمی از آنها مربوط به عوارض دارویی و بقیه موارد مربوط به عوارض نورولوژیک بود. مرگ در ۲ بیمار متعاقب عوارض (آمبولی ریه و آریتمی قلبی) مشاهده شد. پیگیری در ۲۵ بیمار (میانگین۱۴ ماه و طیف ۴۶-۱ ماه) انجام شد. در بیماران پیگیری شده میزان رضایت از عمل جراحی طی مدت پیگیری در ۷۲% موارد عالی بوده است. ۴ بیمار طی مدت پیگیری دچار عود علائم شدند که تحت درمان دارویی واقع شدند.
نتیجه‌گیری: عمل جراحی میکروواسکولار دکامپرسیون با توجه به برطرف نمودن پاتولوژی اولیه احتمالی، نتایج جراحی عالی، عوارض کم و اغلب گذرا و میزان عود پایین در مقایسه با دیگر روشهای درمانی، همچنان بعنوان روش انتخابی درمان نورالژی تریژمینال مطرح می‌باشد.
.
