لیلا علیدوست۱،، زهرا حاج ابراهیمی۱،، لیلا نجفی۱، دكتر محمد حسین صومی۲،، مریم فیروزی۱،، دكتر محمدرضا زالی۱،
جلد ۳۳، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۸۸ )
چکیده
چکیده
سابقه و هدف: با توجه به شیوع و روند روبه افزایش هپاتیت مزمن Bو اهمیت درمان و بویژه عوامل مساعد کننده در درمان این بیماران و نقش احتمالی پلی مورفیسم های ژن مانوز متصل به لکتین (MBL) با بهبودی در این بیماران و به منظور تعیین نقش این پلی مورفیسم ها در درمان مبتلایان هپاتیت B بهبودنیافته و بهبودیافته، این تحقیق در مرکز تحقیقات گوارش و کبد بیمارستان طالقانی انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه مورد-شاهدی، ۱۰۰ بیمار دارای عفونت مزمن هپاتیت Bتحت درمان بهبودنیافته (گروه مورد)، ۱۰۰ بیمار هپاتیت B بهبودیافته (گروه شاهد اول) و ۱۰۰ نمونه کنترل سالم (گروه شاهد دوم) که از لحاظ سن و جنس متناسب با افراد مورد بودند، انتخاب شدند. DNAی ژنومی از خون نمونه ها استخراج شد و پلی مورفیسم های زیر در ژن مانوز متصل به لکتین (MBL) به روش PCR-RFLP تعیین گردید: دو جهش نقطه ای در ناحیه پروموتر در موقعیت ۵۵۰- ( GبهC )، ۲۲۱- ( CبهG ) و یک جهش نقطه ای در ناحیه غیرترجمه ای ۴+ ( TبهC ) و ۳ جهش نقطه ای در کدون های ۵۲،۵۴ و۵۷ در اگزون ۱ ژن MBL بترتیب در موقعیت های نوکلئوتیدی ۲۳۰،۲۲۳ و۲۳۹. میزان عدم مواجهه با پلی مورفیسم ها مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
یافته ها: فراوانی آلل T۲۲۳+ در کدون ۵۲+ در بیماران هپاتیت B مزمن و بیماران خودبخود بهبود یافته به ترتیب ۲۲/۰ و ۳۷/۰ بود، که حاکی از ارتباط معنی دار بین این پلی مورفیسم در ژن مانوز متصل به لکتین در‌دو گروه بیماران مزمن و افراد خودبه خود بهبود یافته بود. در ارتباط با سایر پلی مورفیسم ها ارتباط معنی داری در گروه های مورد مطالعه مشاهده نگردید.
نتیجه گیری: از آنجایی که کدون ۵۲+ ژن مانوز متصل به لکتین ارتباط معنی داری میان بیماران مبتلا به هپاتیت B مزمن با هپاتیت B بهبود یافته دارد، می توان گفت ژنوتایپ هتروزیگوت کدون ۵۲+ (C/T) احتمالا" نقش بازدارنده در مزمن شدن بیماری هپاتیت B دارد.
واژگان کلیدی: مانوز متصل به لکتین، هپاتیت B.
