پژوهش در پزشکی

---

  سابقه و هدف : هپاتیت B یک بیماری قابل انتقال از مادر به نوزاد و قابل پیشگیری از طریق واکسیناسیون است. آکادمی طب اطفال آمریکا توصیه می‌کند واکسیناسیون هپاتیت B در نوزادان نارس با وزن کمتر از ۲۰۰۰ گرم که از مادر HBSAg منفی متولد شده‌اند تا سن ۱ ماهگی به تعویق بیفتد. در این مطالعه مقایسه بین پاسخ ایمنی نوزادان نارس و رسیده به واکسیناسیون در بدو تولد مورد بررسی قرار گرفت.

مواد و روشها : مطالعه حاضر یک مطالعه موردـ شاهدی است که با شرکت ۴۸ نوزاد نارس (گروه مورد) و ۴۹ نوزاد رسیده (گروه شاهد) انجام پذیرفت. این نوزادان طبق برنامه روتین کشوری واکسینه شده و پس از ۶ ماه از آخرین دوز واکسن از آنها خونگیری و HbsAb آنها انداز‌گیری شد.

  یافته‌ها: گروه مورد شامل ۲۴ پسر و ۲۴ دختر و گروه شاهد شامل ۲۶ پسر و ۲۳دختر بود. میانگین وزن گروه مورد ۳/۳۸۸±۷/۱۵۹۵ و گروه شاهد ۹/۵۱۱±۸/۳۲۳۸ گرم بود. پاسخ محافظتی کلی به واکسن هپاتیت B در ۲ گروه ۶/۸۵% بود (به ترتیب ۴/۸۵% و ۷/۸۵%) و بین گروه مورد و شاهد تفاوت معنی‌داری از لحاظ پاسخ به واکسن وجود نداشت. رابطه‌ای بین جنس و وزن هنگام تولد و پاسخ به واکسن وجود نداشت ( NS ). بین درمان با رسپیراتور و داشتن سپسیس و پاسخ به واکسن در نوزادان نارس اختلاف معنی‌دار دیده شد(۰۱/۰= p ).

  نتیجه‌گیری : با توجه به یافته‌های مطالعه می‌توان نتیجه گرفت که پاسخ به واکسن در نوزادان نارس در بدو تولد مناسب بوده و شاید نیازی به تعویق در تجویز واکسن نباشد.

---

سابقه و هدف: ابتلای مادر باردار به ویروس سرخچه، به دلیل مرگ و میر بالا و مالفورماسیون‌های متعدد جنینی، اهمیت بسیار دارد و مهمترین فاکتور در پاتوژنز سندرم سرخچه مادرزادی، سن جنین در زمان ابتلای مادر است. واکسن سرخچه نیز یک واکسن ویروسی زنده بوده و تزریق آن در دوران بارداری ممنوع می‌باشد. این مطالعه، با هدف بررسی سیر حاملگی، عاقبت بارداری و میزان بروز سندرم سرخچه مادرزادی در بارداری‌هایی که به فاصله ۱ تا۴ هفته قبل و بعد از لقاح، بطور سهوی در معرض واکسن سرخچه قرار گرفته بودند، طراحی و اجرا شد. روش بررسی: این مطالعه به صورت آینده‌‌نگر بر روی ۶۰ خانم باردار که به طور سهوی به فاصله ۱ تا ۴ هفته قبل و بعد از لقاح واکسن سرخچه دریافت کرده بودند، انجام شد. زمان لقاح، بر اساس Last Menstural Period و سونوگرافی سه ماه اول حاملگی تعیین شد. علاوه بر دریافت اطلاعات دموگرافیک و مامایی از مادران، تمام نوزادان، توسط یک متخصص کودکان واحد از نظر علایم سرخچه مادرزادی معاینه شدند. همچنین، سطح آنتی‌بادی‌های IgG و IgM ضد سرخچه در خون بند ناف نوزادان تعیین گردید. یافته‌ها: میانگین سن مادران، ۹/۲ ± ۸/۲۱ سال بود. ۳/۵۸% حاملگی‌ها ناخواسته بود. در ۹۰% مادران، هیچیک از عوارض بعد از واکسن وجود نداشت. هیچکدام از مادران، سابقه مصرف مواد مخدر، دخانیات و داروهای تراتوژن نداشتند. میانگین وزن نوزادان، ۵۸۱ ±۳۱۰۸ گرم بود. ۷/۶% نوزادان نارس بودند. عوارض سوء بارداری شامل سقط، زایمان زودرس یا دیررس، مرگ داخل رحمی جنین، تأخیر رشد داخل رحمی، خونریزی‌های حاملگی و ناهنجاری‌های مادرزادی بدو تولد بررسی شدند؛ که نسبت به شیوع کلی این عوارض، ریسک افزایش‌یافته ملاحظه نشد. البته جمعیت مورد بررسی از حجم کافی برخوردار نبود. هیچکدام از نوزادان در معاینه بالینی، علایمی به نفع سندرم سرخچه مادرزادی نداشتند. میانگین سطح سرمی IgG ضد سرخچه در خون بندناف، IU/mL ۵/۶۹±۹/۱۴۳ بود. در تمام نوزادان، آنتی‌بادی IgM ضد سرخچه منفی بود. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تلقیح سهوی واکسن سرخچه در زنان باردار باعث بروز سندرم سرخچه مادرزادی نمی‌شود؛ اما چون بعضی علایم سندرم سرخچه مادرزادی در بدو تولد قابل تشخیص نمی‌باشند و پس از سال‌ها بروز می‌نمایند و با توجه به گزارش موارد بسیار نادر عفونت آزمایشگاهی در این نوزادان بدون علامت توصیه می‌گردد از تزریق واکسن به فاصله یک ماه قبل و بعد از حاملگی خودداری گردد. با توجه به معاینه بالینی طبیعی و منفی بودن IgM ضد سرخچه در نوزادان مورد مطالعه ما، در صورت تزریق سهوی واکسن سرخچه حتی به فاصله ۱تا۴ هفته قبل و بعد از لقاح، عدم اندیکاسیون سقط درمانی تأیید می‌شود.

---

چکیده سابقه و هدف: با توجه به اهمیت دوام ایمنی درافراد درمان شده علیه هاری وعدم اطلاع ازطول دوام آن درکشور، این مطالعه نزد افرادی که ۱۴ تا ۱۷ سال قبل علیه هاری درمان شده بودند بررسی شد و بهترین روش تزریق واکسن هاری یادآور به این افراد در صورت آلودگی مجدد با ویروس هاری، مطالعه گردید. روش بررسی: این مطالعه در دو مرحله انجام گرفت. برای اجرای مرحله اول، نمونه سرم خون ۱۰۰ نفر از اشخاصی که در استان‌های مازندران و گیلان در ۱۴ تا ۱۷ سال پیش، به دنبال گزش حیوانات هار و یا مشکوک به هاری علیه بیماری هاری واکسینه شده بودند، تهیه شد. دراجرای مرحله دوم، دو گروه ۱۵ نفری به طور داوطلب از بین افرد مرحله اول انتخاب گردیدند. به گروه اول دو دوز واکسن هاری یادآور به فاصله سه روز از طریق بین جلدی و به گروه دوم از طریق داخل عضلانی تزریق شد و ۱۰ روز بعد نمونه سرم خون از افراد دو گروه تهیه شد. میزان آنتی‌بادی اختصاصی ضد هاری به روش RFFIT بررسی و تغییر تیترآنتی‌بادی با آزمون t مورد قضاوت آماری قرارگرفت. یافته‌ها: آنتی بادی اختصاصی ضد هاری درسرم کلیه افراد درمان شده متعاقب تزریق ۵ دوزواکسن هاری، وجود داشت و در ۸۵ نفر بیش از ۵/۰ واحد بین‌المللی بود. میزان تغییرات تیترآنتی‌بادی در گروهی که تزریق عضلانی واکسن یادآور را داشتند ۷۱/۶ ±۱۱ و درگروهی که تزریق داخل جلدی یادآور داشتند ۱۲/۸ ± ۱۵ بود (۰۵/۰>p). نتیجه‌گیری: به نظرمی رسد که دوام ایمنی درافرادی که قبلا علیه هاری درمان شده بودند، پس ازگذشت حداکثر ۱۷ سال وجود دارد. مقایسه دو روش تزریق واکسن، بیانگر ارجحیت روش تزریق واکسن یادآور به روش بین جلدی می‌باشد. واژگان کلیدی: هاری، پیشگیری پس از مواجهه، آنتی‌بادی خنثی کننده هاری، اثر واکسن یادآور.

---

چکیده سابقه و هدف: با توجه به کاهش AntiHBS با گذشت زمان و نیز شیوع بالای تماس با سر سوزن در بیمارستان‌ها که منجر به دریافت بی‌مورد واکسن و ایمونوگلوبولین می‌گردد، این تحقیق به منظور تعیین سطح AntiHBS خون کارکنان بیمارستان خاتم-الانبیا در سال ۱۳۸۹ انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، ۵۳۰ نفر از کارکنان بیمارستان بررسی شدند. با استفاده از کیت آزمایشگاهی Microwen ELISA و به روش آنزیمی ایمونواسی در محیط جامد و به کمک آنزیم نشان دار، سطح سرمی Anti HBS تیتر شد و میزان واقعی آن برآورد و نقش عوامل همراه با آزمون کای‌دو و E- test مورد قضاوت آماری قرار گرفت. آنتی‌بادی بیشتر از mIu/mL ۱۰، پاسخ مناسب به واکسن در نظر گرفته شد. یافته‌ها: ۷۸ نفر (۷/۱۴ درصد) میزان آنتی بادی کمتر از حد طبیعی، ۲۲۹ نفر (۲/۴۳ درصد) پاسخ دهی پایین و ۲۲۳ نفر (۱/۴۲ درصد) آنتی بادی بالاداشتند. میانگین میزان آنتی بادی در ۲۷ نفری که واکسن دریافت نکرده بودند ۵/۹، در ۷ نفری که یک بار واکسن گرفتند ۶/۸۶ و در ۳۲ نفری که دو بار واکسن گرفتند ۱۶۰، در ۲۷۶ نفری که سه بار واکسن زدند ۱۹۲ و در ۵۸ نفری که بیش از سه بار واکسن گرفتند ۳۲۱ بود (۰۰۱/۰=p). نتیجه‌گیری: واکسن تجویزی به کارکنان بیمارستانی مطالعه ما از سطح ایمنی‌زایی قابل‌قبولی برخوردار است. به نظر می رسد افزایش بیشتر از سه بار واکسن هپاتیت B‌ در کارکنان مراکز بهداشتی درمانی با سطح بالاتری از آنتی بادی هپاتیت B همراه باشد. واژگان کلیدی: واکسن هپاتیت B، آنتی‌بادی علیه هپاتیت B‌، کارکنان مراکز بهداشتی درمانی.

---

چکیده سابقه و هدف: از درمان‌های رایج جهت سرطان پروستات می‌توان برداشت پروستات و رادیوتراپی را نام برد، اما زمانی که بیماری توسعه یابد، روش‌های درمانی موجود کارآیی لازم را نخواهند داشت. با توجه به شیوع بالای سرطان پروستات، عوارض شناخته شده آن و اهمیت مهار و کنترل بیماری، مطالعه پیش رو جهت بررسی امکان طراحی و ساخت واکسن فاژی مهار کننده انجام گردید. روش بررسی: تحقیق جهت ساخت و بررسی اثر واکسن فاژی در مرحله اول به روش اکتشافی (بیوانفورماتیک) و در مرحله بعد به روش تجربی و آزمایشگاهی انجام شد. روش نمایش فاژی جهت بیان آنتی ژن اختصاصی غشایی پروستات(PSMA) بر روی پروتئین پوششی اصلی VIII باکتریوفاژ M۱۳مورد استفاده قرار گرفت. ژن سازنده PSMA نوترکیب، در فاژمید pAK۸-GVO۷۷ که حاوی توالی پروتئین VIII می‌باشد کلون گردید. فاژمید نوترکیب درون باکتری TG۱(سویه ای از E.coli)ترانسفورم شد و باکتری ترانسفورم شده با استفاده از فاژ کمکی M۱۳k۰۷ آلوده گردید. نوترکیبی فاژ با استفاده از آنتی بادی مونوکلونال و روش الایزا بررسی شد. فاژهای نوترکیب جهت بررسی تحریک سیستم ایمنی به صورت زیر جلدی و داخل عضلانی به خرگوش سفید نیوزیلندی تزریق گردید. فعال شدن سیستم ایمنی بر علیه PSMA با روش الایزا بررسی شد. یافته‌ها: تحقیق نشان داد که طراحی و ساخت واکسن فاژی بر علیه سرطان پروستات امکان‌پذیر است. هم‌چنین واکسن نام‌برده قادر به تحریک پاسخ ایمنی در حیوان آزمایشگاهی بود. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که واکسن‌های فاژی قادر به تحریک ایمنی هومورال و احتمالا به دنبال آن ایمنی سلولی می‌باشند. بررسی اثر مهاری این واکسن نیازمند انجام مطالعات تجربی می‌باشد. واژگان کلیدی: سرطان پروستات، واکسن سرطان، نمایش فاژی، PSMA.

---

سابقه و هدف: واکسیناسیون علیه آنتی ژن سطحی هپاتیت B به عنوان مؤثرترین راه پیشگیری، قابلیت القای سطوح محافظت کننده آنتی بادی ( بیشتر از ۱۰ واحد بین المللی بر لیتر) در بیشتر افراد واکسینه شده را داراست. اما نشان داده شده که تیتر این آنتی بادی به مرور زمان کاهش می یابد. با توجه به نگرانی در مورد سطح ایمنی علیه ویروس هپاتیت B و عوارض شناخته شده آن برای همه به ویژه دانشجویان گروه پزشکی و خلاء اطلاعاتی در مورد وضعیت آن در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی این تحقیق در سال تحصیلی ۹۲-۹۱ انجام گرفت.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، ۴۴۱ دانشجوی ورودی سال ۱۳۹۱ دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی از نظر تیتر HBsAb بررسی شدند. چون همه افراد طبق پروتکل کشوری تحت پوشش واکسیناسیون قرار گرفته بودند، کارت واکسیناسیون از آنها درخواست نگردید. تیتر HBsAb برابر mIU/mL ۱۰ و بالاتر به عنوان سطح محافظت کننده (protective) تعیین گردید. یافته ها به تفکیک جنس نیز بررسی شد.
یافته‌ها: از ۴۴۱ فرد مورد مطالعه، ۲۲۱ نفر (۵۰%) به عنوان افراد ایمن (Immune) شناسایی شدند. میانگین تیتر HBsAb در افراد ایمن mIU/mL ۱۳۹ و در افراد غیرایمن mIU/mL ۹/۲ بود (۰۱/۰p<). میانگین تیترHBsAb در زنان (mIU/mL ۴/۸۰) به طور معنی داری بالاتر از مردان (mIU/mL۵۰) بود (۰۵/۰p<). بررسی سطح HBcAb در ۱۳۵ نفر از افراد مورد مطالعه نشان داد که ۱/۱% آنان در اثر تماس با ویروس عامل بیماری و بقیه آنان تحت تاثیر واکسیناسیون هپاتیت B واجد آنتی‌بادی گردیده‌اند.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد سطح ایمنی علیه ویروس هپاتیت B پایین است و به ویژه در گروه پزشکی جای نگرانی دارد. لذا بررسی علل آن و انجام اقدامات لازم جهت افزایش سطح ایمنی این گروه از دانشجویان پیشنهاد می‌گردد.

---

سابقه و هدف :شبح باکتریایی (Bacterial Ghost) پوشش سلولی به دست آمده از باکتری‌های گرم منفی است که فاقد محتویات سیتوپلاسمی بوده، ولی تمامی ساختارهای سطح سلول را داراست.امروزه با توجه به شیوع بالای سرطان در دنیا و استفاده از شیمی‌درمانی به عنوان یک درمان رایج و آثار سوء آن ، وجود یک حامل برای انتقال هدفمند دارو به سلول‌های سرطانی ضروری به نظر می‌رسد. همچنین در زمینه واکسیناسیون اهمیت یک حامل با خصوصیات ادجوانتی که بتواند آنتی‌ژن‌ها را انتقال دهد، ضروری است. اشباح باکتر‌‌یایی با توجه به ویژگی‌های منحصربه فردی که داراست، می‌تواند قابلیت انتقال دارو ، انتقال ژن و آنتی‌ژن را داشته باشد. این مطالعه برای بررسی اشباح باکتریایی و کاربردهای آن در بیومدیسین انجام شد. در این مطالعه از مقاله‌های منتشر شده بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۵ و پایگاه‌های اطلاعاتی
 pub med ،google scholar ، Science Directاستفاده شد. جست‌وجو با استفاده از واژگان کلیدی نظیر Bacterial ghost، vaccine وgene therapy  بر اساس MeSH   انجام شد. نتایج این بررسی نشان داد که استفاده از شبح باکتریایی در بیومدیسین به نسبت مطلوب بود. به طوری که اشباح باکتریایی قادر به القا و تقویت سیستم ایمنی علیه پاتوژن‌های میکروبی شده و از سوی دیگر به افزایش جذب دارو، انتقال و همچنین انتشار آن در بافت هدف منجر می‌شود. 

---

---

مقدمه: واکسن های تهیه شده به روش کشت سلولی جزو دسته واکسن های مورد تایید سازمان جهانی بهداشت هستند که عوارض ناچیزی دارند. واکسن
مورد استفاده در ایران واکسن تهیه شده از کشت سلولی PVRV بوده است، ولی تک منبعی بودن آن خطری برای تأمین و تحویل به موقع آن به مناطق
اندمیک بیماری محسوب می شود. بنابراین نوع دیگری از واکسن ضدهاری مورد تایید سازمان جهانی بهداشت به نام PCECV به تازگی استفاده می شود.
هدف از مطالعه حاضر مقایسه عوارض موضعی و منتشر حاصل از دو نوع واکسن ذکر شده در جمعیت ایرانی است.
روش بررسی: دراین مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور، ۱۴۴۹ نفر از ۹ شهرستان کشور وارد مطالعه شدند و به طور تصادفی به روش بلوک متوازن در دو
گروه دریافت کننده واکسن PVRV و PCECV قرار گرفتند. واکسن ها در پنج نوبت به افراد حیوان گزیده تزریق شدند. عوارض موضعی و منتشر بعد از
استفاده از واکسن از سوی پزشک و فرد حیوان گزیده ثبت و با آزمون دقیق فیشر قضاوت آماری شد.
یافته ها: شای عترین عارضه موضعی در هر دو گروه مربوط به درد در محل تزریق بود ) ۴ درصد(. از بین عوارض منتشر بیشترین عارضه در گروه ،PCECV
سردرد ) ۵/ ۲ درصد( و در گروه PVRV ، تب ) ۹/ ۱ درصد( بود. خارش در گروه ۰/۱ PCECV درصد و در گروه PVRV برابریک درصدبود ) ۲ درصد < .)P
نتایج مطالع هتفاوت معناداری را بین دو گروه دریافت کننده واکسن از نظر عوارض منتشر نشان نداد. در هی چیک از گروه ها موردی از بستری شدن در
بیمارستان در اثر عوارض واکسن مشاهده نشد.
نتیجه گیری: به نظر می رسد واکسن PCECV از نظر بروز عوارض موضعی و منتشر تفاوت معناداری با واکسن PVRV نداشته و حتی نسبت به واکسن
PVRV سبب خارش کمتری شده است. بنابراین در صورت مواجهه با مشکل تهیه واکسن PVRV ، این واکسن ) PCECV ( به احتمال زیاد می تواند جایگزین
مناسبی برای واکسن PVRV باشد.

---