یزدان موحدی، سجاد پاکزاد، لیلا موزه کش،
جلد ۴۳، شماره ۴ - ( ۹-۱۳۹۸ )
چکیده
مقاهل ژپوهش
سابقه‌و هدف: رسیدن به عملکرد بهینه در حل مساله از مهمترین اهداف در آموزش پسخوراند عصبی EEG است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی پسخوراند
عصبی EEG بر ارتقای عملکرد حل مساله در دانشجویان انجام شد.
روش‌ها: طرح پژوهش حاضر تجربی با پیشآزمون-پس آزمون و گروه پالسیبو بود. برای بررسی این پژوهش از دستگاه پسخوراند عصبی EEG و آزمون برج لندن استفاده
شد. تعداد ۳۰ نفر از داوطلبان به صورت در دسترس انتخاب شده و بعد از گرفتن رضایتنامه اخالقی به دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و پالسیبو تقسیم شدند. ابتدا آزمون حل
مساله به عنوان پیشآزمون از هر دو گروه بهعمل آمد. گروه آزمایش ۲۰ جلسه آموزش پسخوراند عصبی EEG دریافت کردند و فیدبکی که دریافت میکردند واقعی و
وابسته به عملکرد آنها بود، اما گروه پالسیبو فیدبکی که دریافت میکردند تصادفی بود و وابسته به عملکرد آنها نبود. سپس بعد از پایان ۲۰ جلسه دوباره آزمون حل مساله
به عنوان پسآزمون بهعمل آمد. برنامه آماری استفاده شده در این پژوهش نرمافزار SPSS نسخه ۲۱ بود و برای سنجش عملکرد حل مساله از نرمافزار برج لندن استفاده شد.
یافته‌ها: آموزش پسخوراند عصبی EEG سبب ارتقای عملکرد حل مساله میشود که در سطح )۰۰۱/۰ P )<معنادار است. بین دو گروه در زمان تاخیر
]۸۰/۹=F ،۰۰۵/۰> P ،]زمان کل ]۵۱/۵۴=F ،۰۰۱/۰ >P ]زمان آزمایشی ]۶۲/۱۴=F ،۰۰۱/۰ >P ،]تعداد خطا ]۲۷/۱۸=F ،۰۰۱/۰ >P ]تفاوت معنادار مشاهده شد.
به عبارت دیگر آزمودنیهایی که پسخوراندهای دریافتی وابسته به عملکرد آنها بود، در نهایت عملکرد بهتری داشتند تا افرادی که عملکرد پسخوراندهای آنها تصادفی بود.
نتیجه‌گیری: بنظر می رسد با استفاده از پسخوراند عصبی میتوان امواج مغزی را در حالت بهینه نگه داشت.
