دكتر حسین قربانی بهروز۱، دكتر مریم توحیدی،، دكتر یداله محرابی،، دكتر مهدی تهرانی‌دوست، دكتر غزاله زرگری‌نژاد، دكتر فریدون عزیزی،
جلد ۳۲، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۸۷ )
چکیده
سابقه و هدف: کودکان متولدشده از مادران با سابقه کم‌کاری درمان‌نشده تیرویید در دوران بارداری، در سنین دبستان دارای ضریب هوشی پایین‌تری نسبت به کودکان هم سن خود هستند. از سوی دیگر، تأثیر کم‌کاری تحت بالینی تیرویید بر هوش و یادگیری کودک ناشناخته است. در این مطالعه، رشد ذهنی کودکانی که مادران آنها در دوران بارداری دچار کم‌کاری تیرویید به ویژه از نوع تحت بالینی بوده‌اند، مورد بررسی قرار گرفته است.
روش بررسی: این تحقیق به روش هم‌گروهی تاریخی انجام شد. از ۴۴۱ نفر زن مبتلا به کم‌کاری تیرویید، ۹۰ نفر زن باردار با جمعاً ۱۰۶ حاملگی مورد بررسی قرار گرفتند. ۴۴ نفر از کودکان آنها وارد مطالعه شده و بر اساس میزان هورمون محرک تیرویید (TSH) زمان بارداری مادر به دو گروه مورد (۲۵ نفر) و شاهد (۱۹ نفر) تقسیم گردیدند. در تمامی این کودکان، سطح TSH و T۴ آزاد سرم به روش رادیوایمونواسی و ید ادراری به روش هضم اسیدی اندازه‌گیری شد. همچنین همگی آنان از نظر هوش‌بهر و آزمون شناختی مورد ارزیابی قرار گرفتند.
یافته‌ها: خصوصیات پایه کودکان مورد و شاهد به جز TSH (معیار طبقه‌بندی) و T۴ مادر شبیه به هم بودند. محدوده سنی کودکان، ۴ تا ۵/۱۴سال بود. میزان TSH و T۴ سرم و ید ادراری کودکان مورد و شاهد شبیه به هم بودند. تفاوت هوش‌بهر و عملکرد شناختی بین کودکان مورد و شاهد از نظر آماری معنی‌دار نبود. از ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی ارتباط بین متغیرها و ضریب هوشی استفاده شد که به جز سطح تحصیلات مادر و وزن موقع تولد، بقیه از نظر آماری معنی‌دار نبودند.
نتیجه‌گیری: در این مطالعه، هوش‌بهر و عملکرد شناختی کودکان متولدشده از مادران دچار کم‌کاری تحت بالینی تیرویید، مشابه گروه شاهد بود.
واژگان کلیدی: کم‌کاری تیرویید، بارداری، رشد ذهنی، عملکرد شناختی.
