چکیده سابقه و هدف: ترومبوسیتوپنی در بیماران بستری در ICU شایع می‌باشد. با توجه به خلأ و یا تعداد مقالات محدود در کشور، با هدف ارزیابی ارتباط بین تعداد پلاکت، ریسک فاکتورهای ترومبوسیتوپنی و بقای بیماران در ICU، این تحقیق روی بیماران بستری در ICU بیمارستان امام حسین (ع) در سال‌های 88-1386، انجام گرفت. روش بررسی: این مطالعه با طراحی مقطعی، بر روی کلیه بیماران 18 سال و بالاتر که به مدت بیش از 48 ساعت در ICU بستری بوده و در هنگام پذیرش تعداد پلاکت آنها طبیعی بود، انجام گرفت. از مدل multivariate logistic regression برای بررسی رابطه ترومبوسیتوپنی و مرگ ومیر در ICU استفاده شد و نقش تعداد پلاکت‌ها با مرگ و میر و بروز ترومبوسیتوپنی بررسی شد. یافته‌ها: از 394 بیمار مورد بررسی، ترومبوسیتوپنی در4/61 درصد و مرگ و میر در 3/21 درصد بیماران بروز کرد. بروز مرگ در افراد غیرترومبوسیتوپنی 2/9 درصد و افراد ترومبوسیتوپنیک 5/28 درصد بود (001/0P <). بیمارانی که دچار ترومبوسیتوپنی در طی بستری در ICU شدند، به طور معنی‌داری تعداد پلاکت بدو بستری، حداقل پلاکت و نیز تعداد پلاکت روز چهارم کمتری داشتند. جنس مونث، طول مدت بستری در ICU و میزان آلبومین سرم با ایجاد ترومبوسیتوپنی همراهی معنی‌داری داشت و تعداد پلاکت بالاتر در بدو بستری درICU با کاهش قابل ملاحظه ریسک ترومبوسیتوپنی همراه بود. در آنالیزmultivariate regression سن ایجاد ترومبوسیتوپنی در طی بستری، INR بالا، متوسطAPACHE II Score بالاتر، درمان جایگزینی کلیوی و تهویه مکانیکی به طور قابل ملاحظه‌ای همراه با افزایش مرگ و میر بود. نتیجه‌گیری: میزان بروز ترومبوسیتوپنی و مرگ در بیماران بستری در ICU بالا بوده و جای نگرانی دارد؛ لذا بررسی اتیولوژی آن و نیز اقدامات برای کاهش میزان بروز آنها را توصیه می‌نماید. واژگان کلیدی: ترومبوسیتوپنی، ICU، مرگ و میر، پیش آگهی.

واژه‌های کلیدی: واژگان کلیدی: ترومبوسیتوپنی، ICU، مرگ و میر، پیش آگهی.

متن کامل [PDF 300 kb]   (6242 دریافت)