مرکز تحقیقات بیماری های گوارش و کبد، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
چکیده: (11464 مشاهده)
سابقه و هدف: بیماری پارکینسون نوعی بیماری دستگاه عصبی مرکزی در بزرگسالان مسنتر است که مشخصه آن سفتی عضلانی پیشرونده تدریجی، لرزش و از دست رفتن مهارتهای حرکتی میباشد. این اختلال هنگامی رخ میدهد که نواحی خاصی از مغز توانایی خود در تولید دوپامین را از دست میدهند. سلنیم یک عنصر ضروری با نقش های فیزیولوژی مهم در بدن است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه غلظت سلنیم موجود در سرم افراد مبتلا به بیماری پارکینسون با افراد سالم بود.
روش بررسی: در این تحقیق مورد-شاهدی، غلظت سلنیم موجود در سرم خون افراد مبتلا به پارکینسون و گروه شاهد آنها با استفاده از طیف سنجی جذب اتمی به دست آمد. بررسیهای آماری این مطالعه در نرم افزار MATLAB نسخه 5/6 انجام شد.
یافتهها: تفاوت قابل ملاحظهای بین غلظت سلنیم موجود در سرم افراد مبتلا به پارکینسون و افراد سالم وجود داشت. میانگین غلظت سلنیم موجود در سرم برای افراد پارکینسونی μg/l13± 57 و برای افراد سالم μg/l 18± 93 بود، یعنی در گروه بیماران 63 درصد کمتر از افراد سالم بود (001/0>p).
نتیجهگیری: سلنیم دارای خاصیت آنتی اکسیدانی است که با توجه به این ویژگی میتوان آن را به عنوان یک عامل ضد التهاب محسوب کرد. وجود این عنصر کمیاب باعث تنظیم آنتیاکسیدانها و تعیین سطح دوپامین در بدن میشود. لذا تجویز مکمل سلنیم جهت بهبود سریعتر بیمار و حذف علایم این بیماری پیشنهاد می شود.
نوع مطالعه:
پژوهشی |
دریافت: 1392/8/7 | پذیرش: 1396/9/21 | انتشار: 1396/9/21