پژوهش در پزشکی

چکیده

مقدمه: فیزیولوژی باروری بسیار پیچیده است. ویتامین E، نقش مهمی در متعادل کردن تولید هورمون های جنسی و حمل اکسیژن به اندامهای جنسی دارد و در بدن موجودات زنده با خنثی کردن رادیکال های آزاد نقش مهمی در باروری ایفا می نماید. امروزه در پژوهش های زیست فضایی، از القاء بی وزنی در موجودات زنده استفاده می شود و از روش های موفق این شبیه سازی، مدل hind-limb suspenion در موش نر می باشد. این پژوهش برای بررسی و مقایسه اثر ویتامین E روی سیستم باروری موش ها در حالت بی وزنی و بر روی زمین (با و بدون دریافت ویتامین E)، انجام شد.

مواد و روش ها: 28 عدد موش آزمایشگاهی نر بالغ با نژاد Wistar با سن سه ماه و وزن متوسط حدود 250 گرم را به چهار دسته 7 تایی تقسیم کردیم. تمامی موش ها به مدت یک هفته در شرایط نگهداری یکسان برای عادت دهی قرار گرفتند. سپس کلیه داده ها در نرم افزار SPSS ورژن 23 وارد شده و تحت آنالیز توصیفی و تحلیلی قرار گرفتند. برای آنالیز توصیفی، از Descriptive Analysis و برای آنالیز تحلیلی از آزمون های (Wilcoxon, Mann Whitney U) استفاده شد. مقدار P-value

 کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.

نتایج: میزان هورمون FSH در روز اول در موش های تحت القاء بی وزنی و دریافت ویتامینE 41/0±6/2 و در روز چهاردهم 57/0±74/3 بود. میزان هورمون LH در همین گروه در روز اول 38/0±43/0 و در روز چهاردهم 33/0±62/0 بود و مقدار هورمون تستوسترون در روز اول 51/0±55/1 که به میزان 28/0±5/1 در روز چهاردهم رسید. در موش های بر روی زمین و دریافت ویتامینE، مقدار هورمون LH در روز اول 43/0±64/0 و در روز چهاردهم 007/0±17/0 بود. FSH در روز اول 57/0±16/3 بود که در روز چهاردهم به 49/0±05/3 رسید. میزان هورمون تستوسترون در روز اول 25/0±52/1 بود که در روز چهاردهم 86/2±22/3 بود. مقدار p-value در مقایسه هورمون ها (بجز گروه کنترل) کمتر از 05/0 بدست آمد.

بحث: تزریق ویتامین E در موش هایی که بر روی زمین می باشند، باعث افزایش میزان باروری شان نسبت به گروه عدم دریافت این ویتامین شود. آویزان کردن موش ها از دم و القاء بی وزنی که در پژوهش های زیست فضایی مشاهده می گردد، به دلیل استرس که در موش ایجاد می کند، قدرت باروری را کاهش داده و حتی تزریق ویتامین E نیز نمی تواند آنرا جبران کند. در موش هایی که تحت اثر بی وزنی قرار می گیرند، میزان تستوسترون کاهش یافته و میزان LH, FSH افزایش می یابد.

کلید واژه ها: بی وزنی، بی وزنی شبیه سازی شده، ناباروری، ویتامین E

چکیده

مقدمه: فیزیولوژی باروری بسیار پیچیده است. ویتامین E، نقش مهمی در متعادل کردن تولید هورمون های جنسی و حمل اکسیژن به اندامهای جنسی دارد و در بدن موجودات زنده با خنثی کردن رادیکال های آزاد نقش مهمی در باروری ایفا می نماید. امروزه در پژوهش های زیست فضایی، از القاء بی وزنی در موجودات زنده استفاده می شود و از روش های موفق این شبیه سازی، مدل hind-limb suspenion در موش نر می باشد. این پژوهش برای بررسی و مقایسه اثر ویتامین E روی سیستم باروری موش ها در حالت بی وزنی و بر روی زمین (با و بدون دریافت ویتامین E)، انجام شد.

مواد و روش ها: 28 عدد موش آزمایشگاهی نر بالغ با نژاد Wistar با سن سه ماه و وزن متوسط حدود 250 گرم را به چهار دسته 7 تایی تقسیم کردیم. تمامی موش ها به مدت یک هفته در شرایط نگهداری یکسان برای عادت دهی قرار گرفتند. سپس کلیه داده ها در نرم افزار SPSS ورژن 23 وارد شده و تحت آنالیز توصیفی و تحلیلی قرار گرفتند. برای آنالیز توصیفی، از Descriptive Analysis و برای آنالیز تحلیلی از آزمون های (Wilcoxon, Mann Whitney U) استفاده شد. مقدار P-value

 کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.

نتایج: میزان هورمون FSH در روز اول در موش های تحت القاء بی وزنی و دریافت ویتامینE 41/0±6/2 و در روز چهاردهم 57/0±74/3 بود. میزان هورمون LH در همین گروه در روز اول 38/0±43/0 و در روز چهاردهم 33/0±62/0 بود و مقدار هورمون تستوسترون در روز اول 51/0±55/1 که به میزان 28/0±5/1 در روز چهاردهم رسید. در موش های بر روی زمین و دریافت ویتامینE، مقدار هورمون LH در روز اول 43/0±64/0 و در روز چهاردهم 007/0±17/0 بود. FSH در روز اول 57/0±16/3 بود که در روز چهاردهم به 49/0±05/3 رسید. میزان هورمون تستوسترون در روز اول 25/0±52/1 بود که در روز چهاردهم 86/2±22/3 بود. مقدار p-value در مقایسه هورمون ها (بجز گروه کنترل) کمتر از 05/0 بدست آمد.

بحث: تزریق ویتامین E در موش هایی که بر روی زمین می باشند، باعث افزایش میزان باروری شان نسبت به گروه عدم دریافت این ویتامین شود. آویزان کردن موش ها از دم و القاء بی وزنی که در پژوهش های زیست فضایی مشاهده می گردد، به دلیل استرس که در موش ایجاد می کند، قدرت باروری را کاهش داده و حتی تزریق ویتامین E نیز نمی تواند آنرا جبران کند. در موش هایی که تحت اثر بی وزنی قرار می گیرند، میزان تستوسترون کاهش یافته و میزان LH, FSH افزایش می یابد.