سابقه و هدف: کیفیت خواب نقش اساسی و تعیین کننده در سلامت جسمانی و روا نشناختی انسان دارد. شیوع اختلا لهای خواب گسترده بوده و آثار
آن بر ابعاد فردی و اجتماعی زندگی افراد بسیار مخرب است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی هیپنوتیزم درمانی بر بهبود کیفیت خواب انجام شد.
مواد و روش ها: روش پژوهش نیمه آزمایشی و طرح آن از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری تمام دانشجویان مرکز علمی
کاربردی خراسان رضوی در سال 1393 بودند. نمونه شامل 30 نفر از افراد داوطلب بودند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل، هر گروه
15 نفر، جایگزین شدند. برای سنجش کیفیت خواب از پرسشنامه کیفیت خواب پیترزبورگ و برای انجام جلس ههای هیپنوتیزم درمانی از روش ویلکینسون
) 1981 ( استفاده شد. در مرحله پیش آزمون، هر دو گروه به پرسشنامه کیفیت خواب پاسخ دادند. سپس، گروه آزمایش در 6 جلسه هیپنوتیزم درمانی
شرکت کرد و گروه گواه هیچ مداخل های دریافت نکرد. در انتهای جلس ههای درمانی، از هر گروه پس آزمون به عمل آمد. داد ههای پژوهش با استفاده
از روش تحلیل کواریانس تجزیه وتحلیل شدند.
یافت هها: نتایج نشان داد هیپنوتیزم درمانی بر بهبود کیفیت کلی خواب و ابعاد کیفیت ذهنی خواب، تأخیر در به خواب رفتن، اختلال های خواب و
اختلا لهای عملکرد روزانه موثر است.
نتیجهگیری:
هیپنوتیزم درمانی از طریق مکانیس مهایی نظیر کاهش برانگیختگی فیزیولوژیکی، تحریک آرمیدگی، رهاسازی تنش و تغییر های شناختی
کیفیت خواب افراد را بهبود می بخشد. بکارگیری این روش درمانی در درمان مشکلات خواب و انجام پژوهش های بیشتر در این زمینه با توجه به خلاء
مطالعه ای، پیشنهاد می شود.