سابقه و هدف: شواهد موجود نشان میدهند که پیگیری نامناسب و ناکافی بیماران پس از ترخیص منجر به افزایش ریسک بستری دوباره برنامهریزی نشده
میشود که امروزه به عنوان یک فاکتور نشاندهنده عملکرد ضعیف نظام سالمت مورد توجه قرار میگیرد. هدف از انجام این مطالعه تعیین تاثیر آموزش و پیگیری
پس از ترخیص بیماران مبتال به نارسایی قلبی در میزان مراجعه دوباره به پزشک و بستری دوباره بود.
مواد و روشها: این مطالعه به صورت یک کارآزمایی بالینی، روی120 بیمار مبتال به نارسایی قلبی که در بیمارستان طالقانی تهران بستری بودند، انجام گرفت
و با استفاده از روش تصادفی بلوکی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. بیماران گروه مداخله پس از ترخیص طبق دستورالعمل آموزشی که بر اساس
گایدالینهای موجود و نیاز بیماران گردآوری و تدوین شده بود، آموزش دیده و به وسیله 9 تماس تلفنی که در ماه اول پس از ترخیص هر هفته و در دو ماه
بعدی هر دو هفته یک بار انجام میگرفت، پیگیری شدند، ولی بیماران گروه کنترل خدمات روتین را دریافت کردند. اطالعات بیماران دو گروه هر دو هفته
یک بار به مدت سه ماه طبق چک لیست کنترلی ثبت شد و با استفاده از آزمون کای مربع، فیشر و test-t مورد آنالیز قرار گرفت. تاثیر مداخله با استفاده از
مدل GEE بررسی شد.
یافتهها: میزان بستری دوباره بیماران در گروه مداخله 3/19درصد و در گروه کنترل 2/38درصد بود که یافتههای حاصل، بیانگر کاهش معنادار بستری
دوباره بیماران در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل است )05/0=p .)بیمارانی که نیاز باال برای مراجعه به پزشک داشتند در گروه مداخله 5/17درصد و در
گروه کنترل 3/28درصد بود که در مجموع دو گروه از لحاظ میزان مراجعه سرپایی به پزشک تفاوت معناداری با هم نداشتند.
نتیجهگیری: آموزش و پیگیری بیماران مبتال به نارسایی قلبی پس از ترخیص به کاهش میزان بستری دوباره منجر میشود.