جلد 42، شماره 1 - ( 1-1397 )
جلد 42 شماره 1 صفحات 20-15 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Beyzaei H, Ghasemi B, Mirzai M, Sanjarani G. Comparative efficacy of new antibacterial compounds against yersinia enterocolitica. Research in Medicine 2018; 42 (1) :15-20
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-1794-fa.html
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-1794-fa.html
بیضائی حمید، قاسمی بهزاد، میرزایی مجتبی، سنجرانی قاسم. مقایسه تاثیر نانوذرات ترکیبات ضد باکتریال جدید بر یرسینیا انتروتیکا. پژوهش در پزشکی. 1397; 42 (1) :15-20
دانشگاه ازاد نیشابور ، behzad.ghasemi00@gmail.com
چکیده: (4196 مشاهده)
چکیده:
سابقه و هدف: یرسینیا انترولیتیکا پاتوژن مشترک و از مهمترین عوامل بروز گاسترو انترویت است که در سال‌های اخیر گزارش‌هایی از مقاومت دارویی سویه‌ها این باکتری از سطح جهان ارائه شده است. به علت فراگیری زیاد این پاتوژن و اهمیت آن در سلامتی و بهداشت جامعه، شناسایی و استفاده از ترکیبات ضد باکتریایی جدید بر علیه این باکتری ضروری است. در این تحقیق به بررسی اثر ضد باکتریایی نانوذرات منیزیم، مشتقات تیازول، ایمیدازولیدین و تتراهیدروپریمیدین، پلی الایزین و گلایسین که همگی از ترکیبات ضد باکتریایی جدید از خانواده‌های دارویی متنوع هستند بر علیه یرسینیا انترولیتیکا پرداختیم.
مواد و روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، پس از تهیه ترکیبات، جهت بررسی اثرات ضد باکتریایی این ترکیبات از روش انتشار در دیسک جهت اندازه گیری قطر هاله مهار رشد، از روش براث میکرو دایلوشن جهت تعیین حداقل غلظت بازدارندگی رشد (MIC) و همچنین از روش تعیین حداقل غلظت کشندگی (MBC) استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده‌های آماری با آزمون‌های آماری t.test و ANOVA در نرم افزار SPSS نسخه 19 انجام شد .
یافته‌ها: نتایج عدم اثر مهاری نانوذرات منیزیم، مشتقات ایمیدازولیدین و تتراهیدروپریمیدین، پلی الایزین، گلایسین و برخی مشتقات تیازول را بر یرسینیا انترولیتیکا نشان داد. تنها اثر ضد باکتری مشتق c7 تیازول با قطر هاله مهار رشد 1/0± 3/6 میلی متر، MIC 512 و MBC 1024 میکروگرم بر میلی لیتر با 05/0 > value-P بر این باکتری ثبت شد.
نتیجه‌گیری و توجیح‌ها: به نظر می‌رسد با اثر مهاری مشتق تیازول بر روی یرسینیا انترولیتیکا، بررسی اثر این مشتق بر روی سویه‌های مقاوم این پاتوژن و اثرات درمانی و سمیت این ترکیب روی حیوانات آزمایشگاهی در مطالعات آتی ضروری است.
سابقه و هدف: یرسینیا انترولیتیکا پاتوژن مشترک و از مهمترین عوامل بروز گاسترو انترویت است که در سال‌های اخیر گزارش‌هایی از مقاومت دارویی سویه‌ها این باکتری از سطح جهان ارائه شده است. به علت فراگیری زیاد این پاتوژن و اهمیت آن در سلامتی و بهداشت جامعه، شناسایی و استفاده از ترکیبات ضد باکتریایی جدید بر علیه این باکتری ضروری است. در این تحقیق به بررسی اثر ضد باکتریایی نانوذرات منیزیم، مشتقات تیازول، ایمیدازولیدین و تتراهیدروپریمیدین، پلی الایزین و گلایسین که همگی از ترکیبات ضد باکتریایی جدید از خانواده‌های دارویی متنوع هستند بر علیه یرسینیا انترولیتیکا پرداختیم.
مواد و روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، پس از تهیه ترکیبات، جهت بررسی اثرات ضد باکتریایی این ترکیبات از روش انتشار در دیسک جهت اندازه گیری قطر هاله مهار رشد، از روش براث میکرو دایلوشن جهت تعیین حداقل غلظت بازدارندگی رشد (MIC) و همچنین از روش تعیین حداقل غلظت کشندگی (MBC) استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده‌های آماری با آزمون‌های آماری t.test و ANOVA در نرم افزار SPSS نسخه 19 انجام شد .
یافته‌ها: نتایج عدم اثر مهاری نانوذرات منیزیم، مشتقات ایمیدازولیدین و تتراهیدروپریمیدین، پلی الایزین، گلایسین و برخی مشتقات تیازول را بر یرسینیا انترولیتیکا نشان داد. تنها اثر ضد باکتری مشتق c7 تیازول با قطر هاله مهار رشد 1/0± 3/6 میلی متر، MIC 512 و MBC 1024 میکروگرم بر میلی لیتر با 05/0 > value-P بر این باکتری ثبت شد.
نتیجه‌گیری و توجیح‌ها: به نظر می‌رسد با اثر مهاری مشتق تیازول بر روی یرسینیا انترولیتیکا، بررسی اثر این مشتق بر روی سویه‌های مقاوم این پاتوژن و اثرات درمانی و سمیت این ترکیب روی حیوانات آزمایشگاهی در مطالعات آتی ضروری است.
واژه‌های کلیدی: اثر ضد باکتریایی، نانوذرات منیزیم، مشتقات تیازول، ایمیدازولیدین و تتراهیدروپریمیدین، پلی الایزین و گلایسین، یرسینیا انترولیتیکا
نوع مطالعه: پژوهشی |
موضوع مقاله:
میکروب‌شناسی
دریافت: 1396/5/31 | پذیرش: 1396/8/15 | انتشار: 1397/1/28
دریافت: 1396/5/31 | پذیرش: 1396/8/15 | انتشار: 1397/1/28
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This Journal is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License | Research in Medicine
Designed & Developed by : Yektaweb