جلد 44، شماره 1 - ( 1-1399 )                   جلد 44 شماره 1 صفحات 285-282 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


گروه داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران ، dr.maryam.ghasemi61@gmail.com
چکیده:   (2722 مشاهده)
چکیده: 
سابقه و هدف: بیماران تحت تهویه مکانیکی برای کاهش اضطراب نیاز به تزریق مداوم آرام‌بخش دارند و استفاده از نوع آرام‌بخش مورد بحث است. با وجود مصرف گسترده پروپوفول در این بیماران، دارای عوارض زیادی شامل افزایش مقاومت عروقی، افسردگی و افت فشار خون است که به صورت گسترده در متون مربوطه به چشم می‌خورد. هدف از این مطالعه مقایسه ویژگی بیماران در دوره درمان با و بدون پروپوفول است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه که به روش همگروهی تاریخی انجام گرفت، تعداد 500 بیمار بستری شده در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان مسیح دانشوری با استفاده از روش نمونه‌گیری مبتنی بر هدف انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند: 250 بیمار در گروه درمان با پروپوفول و 250 بیمار در گروه درمان بدون پروپوفول از نظر کیفیت سدیشن  RASS، معیار درد CPOT، بروز هایپوتانسیون و میزان اقامت در آی‌سی‌یو و بیمارستان با استفاده از آزمون‌های آماری Chi-square, Fisher exact, t-test تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: میزان درد بر اساس معیار CPOT در دو گروه نشان داد این امتیاز در گروه Non-Propofol (0.7±1.5)  در مقایسه با گروه Propofol (1±2.9) کمتر بود (0.036=p). همچنین نسبت افت فشار خون بیماران در گروه Propofol از گروه Non-Propofol بیشتر بود (0.023=p). مقایسه دو گروه از نظر کیفیت sedation بر اساس امتیاز RASS در گروه Non-Propofol نسبت به گروه Propofol بود، به طوری که مقایسه میانگین این امتیاز (0.2±1.2-، 0.2±0.7-) اختلاف معناداری آماری را بین دو گروه نشان داد (0.036=p).
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که دریافت پروپوفول احتمال بروز هایپوتانسیون، طول مدت اقامت در آی‌سی‌یو و بستری در بیمارستان را افزایش داده و بر اساس معیارهای بررسی شده دارای کیفیت سداتیو کمتر و بروز درد بیشتر در بیماران است.
متن کامل [PDF 418 kb]   (1100 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: بیهوشی و مراقبت های ویژه
دریافت: 1397/7/29 | پذیرش: 1398/6/11 | انتشار: 1399/1/23

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.