ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻭ ﻫﺪﻑ:  ناباروری، ناتوانی جنسی فعال است. فاکتورهای مردانه مسئول 50 درصد از موارد ناباروری است.  اختلال در عملکرد اسپرم و آسیب در اسپرماتوژنز از شایع‌ترین علل ناباروری مردان است. تروما یا نقص‌های آناتومیکی در سیستم تناسلی و استفاده از داروها برای درمان بیماری‌ها سبب اختلال در تولید اسپرم و عقیمی در مردان می‌شود. هدف این تحقیق بررسی تاثیر داروی دیازپام بر باروری در مردان است.

روش بررسی: در این مطالعه تجربی ابتدا 30 سر رت نر نژاد ویستار با وزنg250-200 انتخاب و رت‌های تهیه شده به طور تصادفی به 5 گروه 6 تایی که شامل گروه‌های کنترل و تیمار با دوز تزریقی mg/kg2 ، mg/kg3، mg/kg4 وmg/kg5 تقسیم شدند و تزریق متناسب با وزن رت‌ها به ترتیب به مقدار mlit08/0 ، mlit12/0 ،mlit 16/0،mlit 2/0 انجام شد. به گروه کنترل سرم فیزیولوژی تزریق شد. سپس موش‌ها بیهوش و بیضه، دفران و اپیدیدیم خارج و برای بررسی بیضه، تحرک اسپرم و درصد اسپرم زنده مطالعه شد. نتایج حاصل با استفاده ازنرم‌افزار Minitab وآزمون Anova با سطح معناداری(05/0>P) تجزیه و تحلیل شد.
نتایج: نتایج بررسی وزن، قطر بزرگ و کوچک بیضه، درصد اسپرم‌های زنده و تعداد اسپرم با تحرک رو به جلو در مقایسه گروه کنترل با گروه‌های تزریقی، در دوزmg/kg3 در تمامی فاکتورها غیر از تعداد اسپرم با تحرک رو به جلو، کاهش دیده شد. در سایر گروه‌ها تنها وزن بیضه در دوزmg/kg2 کاهش معناداری داشت (01/0>P).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می‌رسد که تاثیر داروی دیازپام با دوز تزریقی mg/kg3 بر پارامترهای موثر بر باروری اثر کاهشی داشته است.

واژه‌های کلیدی: دیازپام، بیضه، باروری.

متن کامل [PDF 444 kb]   (2909 دریافت)