سابقه و هدف: چاقی به عنوان یک چالش جهانی، ناشی از تعادل مثبت انرژی است و به کارگیری پروتکل های تمرین بدنی یکی از روش های مدیریت وضعیت چاقی و اختلال ها مرتبط است. بر این اساس، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر دو نوع تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT ) به تنهایی و همراه با تمرین مقاومتی (ترکیبی CHRT ) بر عوامل نیم رخ لیپیدی، گلوکز، انسولین و مقاومت انسولین در زنان میان سال مبتلا به اضافه وزن/چاق انجام شد.
مواد و روش ها : تحقیق به روش نیمه تجربی انجام شد. ۲۴ زن میان سال اضافه وزن/چاق به مدت ده هفته (پنج روز/هفته)در دو گروه همگن( 12 نفری) تمرین HIIT به تنهایی و ترکیبی CHRT (سه روز HIIT و دو روز تمرین مقاومتی) شرکت کردند. تمرین HIIT شامل وهله های دویدن به صورت پنج تکرار چهار دقیقه ای با 60 تا ۸۵ درصد Vo2max و دو دقیقه استراحت فعال با 60 درصد Vo2max بین تکرارها بود و برنامه تمرین مقاومتی نیز به صورت دایره ای و با 80 - 50 درصد 1-RM انجام شد. نمونه های خونی طی ۴۸ ساعت قبل و بعد از دوره تمرین، جمع آوری شد، سپس داده های حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: کاهش توده بدنی و WHR متعاقب پروتکل های تمرینی در گروه HIIT معنا دار نبود ( 05 / P<0 )، درصورتی که هر دو نوع تمرین به افزایش معنادار HDL و کاهش معنا دار درصد چربی بدنی، کلسترول، TG، HDL، LDL ، گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین منجر شدند که مقادیر فاکتورهای WHR و نیمرخ لیپیدی
میان دو گروه تفاوت معنا داری داشتند ( 05 / P<0) و میزان تغییر در گروه CHRT بیشتر بود.
نتیجه گیری: انجام تمرین CHRT ، به دلیل اعمال تاثیر مضاعف ناشی از سازوکارهای جبرانی هر دو روش تمرینی، به نحو مطلوب تری می تواند به کاهش وزن و
تعدیل عوامل متابولیکی در زنان میان سال اضافه وزن/چاق منجر شود.