جلد 44، شماره 3 - ( 6-1399 )                   جلد 44 شماره 3 صفحات 478-473 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


مرکز تحقیقات پیشگیری از بیماری های زنان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران ، nazari@sbmu.ac.ir
چکیده:   (2070 مشاهده)
سابقه و هدف: درد پس از عمل یک موضوع مهم بالینی است. تاکنون روش‌های متفاوتی برای کاهش درد پس از عمل بررسی شده است. با توجه به شیوع عمل سزارین و اینکه درد پس از سزارین می‌تواند روی سلامت مادر و نوزاد اثر بگذارد این مطالعه با هدف مقایسه اثر انفیلتراسیون لیدوکایین و اپی نفرین با لیدوکائین در محل انسزیون در پایان عمل سزارین در میزان درد، نیاز به مسکن و زمان شروع شیردهی و راه افتادن بیمار و زمان ترخیص بیمار پس از سزارین انجام شد.
روش بررسی: مطالعه روی 100 خانم باردار با حاملگی ترم کاندید سزارین الکتیو تحت بی‌حسی اسپاینال انجام شد. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه انفیلتراسیون 20 ‌میلی‌لیتر لیدوکائین 2 % یا 20 میلی‌لیتر محلول حاصل از اضافه کردن یک چهارم آمپول یک میلی‌گرم در میلی‌لیتر آدرنالین در 50 سی‌سی لیدوکائین 2 % (رقت 200000/1 ) در زیرجلد پس از اتمام سزارین و قبل از بستن جدار تقسیم شدند. میزان درد و مصرف مسکن پس از عمل و زمان شیردهی، راه افتادن و ترخیص بیماران در دو گروه با آزمون‌های آماری تی مستقل، دقیق فیشر، و مجذور کی مقایسه شد.
یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد که افرادی که در پایان عمل سزارین در محل انسزیون برای آنها لیدوکائین و اپی‌نفرین انفیلتره شد نسبت به گروهی که تنها لیدوکائین دریافت کردند به طرز معنی‌داری زودتر شیردهی را آغاز کرده  (018/0=P) و زودتر ترخیص شدند (010/0=P). هم چنین این افراد از 4 ساعت پس از عمل تا پایان روز اول پس از عمل نسبت به گروه لیدوکائین تنها شدت درد کمتری را تجربه کردند (001/0>P) و مصرف پتیدین آنها نیز در روز اول کمتر از گروه مقابل بود (001/0>P).
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد اضافه کردن اپی‌نفرین به بی‌حس کننده‌های موضعی مانند لیدوکائین سبب طولانی کردن اثر بی‌حس کنندگی آن و کاهش مصرف میزان مخدر مورد نیاز پس از عمل و هم‌چنین کوتاه‌تر کردن زمان جراحی تا شیردهی و ترخیص بیمار می‌شود.
متن کامل [PDF 463 kb]   (675 دریافت)    
نوع مطالعه: كاربردي | موضوع مقاله: زنان وزایمان
دریافت: 1398/1/24 | پذیرش: 1398/8/14 | انتشار: 1399/3/3

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.