سابقه و هدف: دانشجویان منابع گرانبهای یک کشور هستند. پزشکی از رشته های جذاب در بسیاری از کشورها است. با توجه به اهمیت نوع دوستی و عوارض شناخته شده ی نداشتن آن و خال اطالعاتی در مورد وضعیت آن در دانشجویان پزشکی رده های مختلف دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی این تحقیق با هدف بررسی ویژگی شخصیتی نوعدوستی دانشجویان پزشکی در سه مقطع سال اول، پس از آزمون جامع علوم پایه و سال آخر در سال 1397 صورت گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی با رویکرد توصیفی تحلیلی روی 224 نفر از دانشجویان پزشکی شامل 80 نفر سال اول ، 74 نفر پس از آزمون جامع علوم پایه، 70 نفر سال آخر انجام گرفت. این افراد به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. ویژگی شخصیتی نوع دوستی با پرسشنامه سانجای )2017 )با 18 گویه و 4 بعد در یک طیف پنج گزینه ای هرگز، گاهی، معموال، بیشتر اوقات و همیشه مورد سنجش قرار گرفت و نقش سال تحصیلی، سن، جنس و .... بعنوان عوامل مرتبط در سه طبقه نوع دوستی محدود، نوع دوستی ریسک پذیر و نوع دوستی ساده با آزمون کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفت. پس طی مراحل ترجمه و تطابق فرهنگی ابزار، برای تایید روایی محتوایی ابزار از اخذ نظرات 20 نفر از خبرگان این حوزه استفاده شد. برای محاسبه پایایی درونی از اجرای مقدماتی ابزار مذکور برروی 30 نفر از نمونه آماری و محاسبه آلفای کرانباخ استفاده شد و عدد به دست آمده 96/0 می باشد. شایان ذکر است که در این مطالعه تمام گویه ها با بار عاملی باالتر از 4.0 در عاملها لود شدند و مدل با روش تحلیل عاملی مورد تایید قرار گرفت. یافتهها: محدوده سنی دانشجویان 18-25 سال و با میانگین سنی 22 سال بود. دانشجویان مورد بررسی 77 نفر یا 4.34 درصد مرد و 147 نفر یا 6.65 درصد زن بودند. میانگین نوع دوستی در دانشجویان سال اول 98/0±78/3 ،نوع دوستی در دانشجویان پس از آزمون جامع علوم پایه 88/0±02/4 و نوع دوستی در دانشجویان سال آخر 58/0±12/4 بود. به طور کلی دانشجویان سال اول نوع دوستی در آنها وجود دارد و باالتر از حد متوسط است. در دانشجویان پس از آزمون جامع علوم پایه نوع دوستی در آنها باالتر از حد متوسط و باالتر از دانشجویان سال اول است. در دانشجویان سال آخر نوع دوستی در آنان باالتر از حد متوسط و باالتر از میانگین دانشجویان پس از آزمون جامع علوم پایه است. شایع ترین نوع دوستی ، نوع دوستی ساده با میانگین 28.26( 43 درصد( بعد از آن نوع دوستی ریسک پذیر با میانگین 36.18( 31 درصد( و کمترین نوع دوستی مربوط به نوع دوستی محدود با میانگین 7.15( 26 درصد( است. نوع دوستی ریسک پذیر با افزایش سن کاهش و در زنان کمتر از مردان بوده است و فرزندانی که والدین آنها در امور خیریه فعالیت داشتند نوع دوست تر بودند. نتیجه گیری: مهمترین یافته این است که با افزایش مقطع تحصیلی، رفتار نوع دوستانه ریسک پذیر در دانشجویان پزشکی کاهش یافته و عدم انجام اعمال ریسک پذیر یا کمتر انجام دادن آن، برای آینده پزشکی به خصوص در مواجهه با بیماران بدحال مشکل ساز خواهد بود. پیشنهاد می شود در کوریکولوم درسی دانشجویان، برنامه هایی به صورت کارگاه های آموزشی و برنامه های فرهنگی برای القا و ارتقای نوع دوستی گنجانده شود.

واژه‌های کلیدی: ویژگی شخصیتی نوع دوستی، دانشجویان پزشکی، پرسشنامه سانجای

متن کامل [PDF 431 kb]   (1075 دریافت)