جلد 45، شماره 2 - ( 4-1400 )
جلد 45 شماره 2 صفحات 81-72 |
برگشت به فهرست نسخه ها
گروه ایمونولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران ، jalalia@sbmu.ac.ir
چکیده: (3649 مشاهده)
سابقه و هدف: در حال حاضر رادیوتراپی از درمانهای پرکاربرد در حوزهی سرطان است. با توجه به اینکه اثربخشی رادیوتراپی کاملا وابسته به سیستم ایمنی بیمار است، بنظر میرسد استفاده از ایمونوتراپی به منظور تقویت اثرات رادیوتراپی گامی مثبت در جهت درمان سرطان باشد.
مواد و روشها: به منظور نگارش مقاله مروری حاضر کلمات کلیدی از جمله رادیوتراپی، ایمونوتراپی، درمان ترکیبی و آنتیبادیهای مهارکنندهی مسیرهای بازرسی ایمنی در پایگاههای اطلاعاتی معتبر مانند: گوگل اسکولار، پاپ مد، اسکوپوس و الزویر جستجو شد. در این میان مطالعاتی که بیشترین ارتباط را با اهداف نگارش این مقاله داشتند و به ارزیابی درمان ترکیبی رادیوتراپی و ایمونوتراپی با آنتیبادیهای مهارکنندهی مسیرهای بازرسی ایمنی پرداخته بودند، انتخاب و مورد استفاده قرار گرفتند.
نتیجه گیری: رادیوتراپی تاثیرات بسیار متنوعی بر ریزمحیط تومور میگذارد که بعضی از این تغییرات مانع رشد و برخی دیگر باعث تقویت رشد تومور می شوند. رادیوتراپی با القا مرگ سلولی ایمونوژنیک باعث آزادسازی سیگنال های خطر، افزایش ترشح سایتوکاین ها و کموکاین ها، فراخوانی سلولهای ایمنی و تغییر در بیان مولکولهایی مانند CTLA-4، PD-1، PD-L1 سطح سلولهای توموری و ایمنی می شود. مطالعات نشان میدهند استفاده از ایمونوتراپی همراه با رادیوتراپی (رادیوایمونوتراپی) در برانگیختن پاسخ های ایمنی ضدتوموری میتواند اثر سینرژیسمی ایجاد کند. با توجه به اینکه رادیوتراپی با تغییر بیان مولکولهای مسیرهای کنترلی سیستم ایمنی از جمله CTLA-4 و PD-1 بر سطح سلولهای توموری و ایمنی همراه است و بدین ترتیب عملکرد سیستم ایمنی در کنترل تومور را تحت تاثیر قرار میدهد؛ به نظر میرسد استفاده از ایمونوتراپی با آنتیبادیهای مهارکنندهی این دو مولکول (anti-CTLA-4 و Anti-PD-1) در ترکیب با رادیوتراپی راه حل منطقی برای غلبه بر اثرات مهاری و تقویت اثرات ضد توموری رادیوتراپی میباشد. با این وجود عواملی مثل دوز و نوع رادیوتراپی و همچنین زمان استفاده از مهارکنندههای مسیرهای بازرسی در کنار رادیوتراپی از جمله چالشهای موجود در این مسیر میباشند.
مواد و روشها: به منظور نگارش مقاله مروری حاضر کلمات کلیدی از جمله رادیوتراپی، ایمونوتراپی، درمان ترکیبی و آنتیبادیهای مهارکنندهی مسیرهای بازرسی ایمنی در پایگاههای اطلاعاتی معتبر مانند: گوگل اسکولار، پاپ مد، اسکوپوس و الزویر جستجو شد. در این میان مطالعاتی که بیشترین ارتباط را با اهداف نگارش این مقاله داشتند و به ارزیابی درمان ترکیبی رادیوتراپی و ایمونوتراپی با آنتیبادیهای مهارکنندهی مسیرهای بازرسی ایمنی پرداخته بودند، انتخاب و مورد استفاده قرار گرفتند.
نتیجه گیری: رادیوتراپی تاثیرات بسیار متنوعی بر ریزمحیط تومور میگذارد که بعضی از این تغییرات مانع رشد و برخی دیگر باعث تقویت رشد تومور می شوند. رادیوتراپی با القا مرگ سلولی ایمونوژنیک باعث آزادسازی سیگنال های خطر، افزایش ترشح سایتوکاین ها و کموکاین ها، فراخوانی سلولهای ایمنی و تغییر در بیان مولکولهایی مانند CTLA-4، PD-1، PD-L1 سطح سلولهای توموری و ایمنی می شود. مطالعات نشان میدهند استفاده از ایمونوتراپی همراه با رادیوتراپی (رادیوایمونوتراپی) در برانگیختن پاسخ های ایمنی ضدتوموری میتواند اثر سینرژیسمی ایجاد کند. با توجه به اینکه رادیوتراپی با تغییر بیان مولکولهای مسیرهای کنترلی سیستم ایمنی از جمله CTLA-4 و PD-1 بر سطح سلولهای توموری و ایمنی همراه است و بدین ترتیب عملکرد سیستم ایمنی در کنترل تومور را تحت تاثیر قرار میدهد؛ به نظر میرسد استفاده از ایمونوتراپی با آنتیبادیهای مهارکنندهی این دو مولکول (anti-CTLA-4 و Anti-PD-1) در ترکیب با رادیوتراپی راه حل منطقی برای غلبه بر اثرات مهاری و تقویت اثرات ضد توموری رادیوتراپی میباشد. با این وجود عواملی مثل دوز و نوع رادیوتراپی و همچنین زمان استفاده از مهارکنندههای مسیرهای بازرسی در کنار رادیوتراپی از جمله چالشهای موجود در این مسیر میباشند.
واژه‌های کلیدی: رادیوتراپی، ایمونوتراپی، آنتیبادیهای مسدودکنندهی مسیرهای بازرسی سیستم ایمنی، درمان ترکیبی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |