سابقه و هدف : کیست های آراکنوئیدی گرچه شیوع کمی دارند لیکن با روش های جدید تصویربرداری تعداد موارد تشخیص آنها بخصوص در کودکان افزایش یافته است. گذشته از اشکالات موجود در تشخیص افتراقی، نوع درمان جراحی در آنها نیز مورد بحث می باشد.

مواد و روشها : مطالعه حاضر بصورت historical cohort روی 46 بیمار که در فاصله سالهای 1365 تا 1380 در مرکز آموزشی – درمانی شهداء تجریش بستری و تحت عمل جراحی قرار گرفتند، انجام شد. اطلاعات مورد نیاز در مورد بیماران از پرونده آنان استخراج گردیده و نتایج درمانی در دو گروه حراجی کرانیوتومی (برداشت جدار کیست تا حد ممکن و بازگردن آن به سیسترن‌ها یا بطن های مجاور) و یا سنت گذاری (از کیست به پریتوئن) بر مبنای : کنترل تظاهرات بالینی اولیه، مقایسه اندازه کیست‌ها در سی تی اسکن های قبل و بعد از جراحی و ایجاد یا عدم پیدایش عوارض عصبی پس از عمل، مورد مقایسه قرار گرفتند.

یافته‌ها : 7% این بیماران به روش گرانیوتومی، 30% با شنت گذاری درمان شده بودند. نتایج از نظر بهبود علائم بالینی یا کنترل اندازه کیست در تصویر برداری در 93% از بیماران کرانیوتومی شده و 5/87% از بیماران شنت گذاری شده مطلوب بود. دو مورد مرگ در گروه گرانیوتومی و سه مورد گرفتگی شنت که منجر به تعویض های مکرر شده بود در گروه شنت گذاری شده مشاهده گردید.

نتیجه گیری و توصیه‌ها : مقایسه نتایج در دو گروه با تست آماری فیشر اختلاف معنی داری را نشان نداد. لذا کماکان مشکل انتخاب نوع جراحی بر عهده جراح تصمیم گیرنده باقی خواهد بود.