جلد 17 - تک نگاشت 1 - فروردین - اردیبهشت                   جلد 17 - تک نگاشت 1 - فروردین - اردیبهشت صفحات 26-3 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Investigating the Medical Training Staff Status of Iran in the Recent Two Decades. Research in Medicine 1993; 17 ( تک نگاشت ) :3-26
URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-2407-fa.html
وکیل هیدا، عزیزی فریدون. بررسی وضعیت آموزش نیروی انسانی پزشکی کشور در دو دهه اخیر. پژوهش در پزشکی. 1372; 17 ( تک نگاشت ) :3-26

URL: http://pejouhesh.sbmu.ac.ir/article-1-2407-fa.html


چکیده:   (1560 مشاهده)
با شروع دهه ۷۰ قرن چهاردهم هجری شمسی آموزش پزشکی مرحله جدیدی را آغاز کرد. آنچه در دهه ۶۰ به عنوان اولویت خاص مطرح بود کمبود نیروی انسانی در کلیه رشته های پزشکی بود. حضور پزشکان خارجی در ایران، کاهش چشمگیر تعداد پزشکان ، به گونه ای که در بعضی مناطق برای هر ۱۸۰۰۰ نفر، تنها یک پزشک وجود داشت ؛ کمبود شدید تر کارکنان کادر پرستاری ، مامایی و رشته های مختلف پیرا پزشکی که همه آنها معلول استراتژی ها و برنامه ریزی های غلطی بود که قبل از انقلاب طراحی شده بود. این نارساییها مسئولان برنامه ریزی و اجرایی کشور را مصمم داشت که تعداد دانشگاهها ، دانشکده ها و دانشجویان کلیه رشته های پزشکی را افزایش دهند. این امر مهم به نحو احسن تحقق یافت - به گونه ای که برآورد می شود تا سال ۱۳۸۱ تعداد پزشکان مملکت نسبت به قبل از انقلاب سه برابر فزولی یابد (۱) , و تقربیا به همین نسبت (کمی بیشتر یا کمتر) تعداد دندانپزشکان ، داروسازان ، متخصصان علوم آزمایشگاهی ، رادیولوژی ، پرستاران ، ماماها و سایر پیرا پزشکان که بدون حضور آنها امور پیشگیری ، تشخیص و درمان نا کامل می ماند ، به نحو مطلوبی افزایش خواهد یافت (۲). مصوبات اخیر شورای گسترش وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی در زمینه گسترش آموزش رشته های پرستاری و مامایی و پیراپزشکی در دانشگاهها و نیز شهرهایی که تاکنون آموزش پزشکی نداشته ولی از نظر نیروی انسانی مدرس ، امکانات و تسهیلات ، آمادگی برای آموزش در سطح کاردانی و با کارشناسی را دارند ، نشان می دهد که برنامه ریزیها در جهت رفع کمبود نیروی انسانی پزشکی ممکلت با آگاهی و درایت کامل ادامه می یابد. همچنین گزینش دانشجویان بومی که سبب خواهد شد بیشتر دانشجویان در استانی که سکونت دارند آموزش پزشکی را به پایان رسانند و در نتیجه احتمال بیشتری وجود خواهد داشت که برای انجام خدمات پزشکی در همان استان باقی بمانند (۴). و این موضوع باعث خواهد شد که نیروی انسانی پزشکی در سطح کشور به شکل عادلانه تری توزیع شود. خوشبختانه با واقع بینی که در اواخر دهه قبل وجود داشت و خدمات ایثارگرانه اساتید و مدرسان و کوششهای مستمر مسئولان دانشگاهها ، کیفیت آموزش پزشکی نه تنها کاهش نیافت که در بعضی جهات رشد چشمگیری را نشانداد(۱).
برای بررسی جامع وضعیت آموزش پزشکی در دو دهه اخیر، ابتدا اطلاعات کلی در زمینه جمعیت ، بهداشت ، درمان و آموزش، تجربه های کسب شده در نظام عرضه خدمات بهداشتی - درمانی و تربیت نیروی انسانی کشور ارائه شده سپس آموزش پزشکی در سالهای تحصیلی ۴۸ - ۴۹ ، ۵۳ - ۵۴، ۵۸ - ۵۹، ۶۳ - ۶۴، و ۶۸-۶۹ با شاخصهای کمی وکمی - کیفی ، مورد بررسی قرار گرفت و در حد امکان با سایر کشورها مقایسه گردید و سپس مسائل کیفی نظیر برنامه ریزی ، ارزیابی ، پژوهش در آموزش و نوآوری و جامعه گرایی مورد مطالعه قرار گرفته است.
 
 
 
 
متن کامل [PDF 15730 kb]   (656 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی | موضوع مقاله: بین رشته ای ( مدیریت آموزشی، تحقیقات آموزشی، آموزش پزشکی )
دریافت: 1398/12/12 | پذیرش: 1398/12/12 | انتشار: 1398/12/12

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

Creative Commons License
This Journal is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License | Research in Medicine

Designed & Developed by : Yektaweb